Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
62
мушриклар қайтадан устунликни қўлга киритган эдилар. Шу боисдан ҳам иккиси қўрқмай 
илдам борарди. 
Етиб келишганида, Ҳамза ҳамон ерда чўзилиб ётарДи. Ҳинд заҳарханда билан илжайиб 
бир неча дақиқа жасадни томоша килиб турди. Ҳозир назарида ўғли Ҳанзала, отаси Утба, 
биродари Валид ва амакиси Шайба Қўл ушлашиб ҳузурига келгандай эди. Қаҳрамон Ҳамза... 
Жангларда ажал шамолидек эсиб, рақибларга қирон келтирадиган марди майдон Ҳамза энди 
оёқларининг остида ётарди. Унинг қорни ёрилиб, ичакчавоқлари отилиб чиққан, вужудидан 
ҳамон қон сизар эди. 
— Бу ҳам сенга камлик қилади, эй Ҳамза! Сени бурдалаб ташламасам, ичимдаги қасос 
алангаси сўнмай қолаверади, — деб бақирди Ҳинд. Кейин Ваҳшийга юзланиб: — Менга 
пичоғингни бер! — деди. 
Ваҳший унинг ниятидан хабарсиз, пичоқни узатди. Ҳинд жасад устига чўкка тушиб, унинг 
бурни ва кулоқларини кесиб олди. Икки одим юргач, яна ортига кайтиб, жасаднинг жинсий 
аъзосини кесди. Шу тариқа Ҳамзанинг вужудидан тўрт парчани кесиб олди. 
Хотинлар ёнига қайтиб келгач эса, уларга қўлидагиларни кўрсатиб: 
— Отамнинг ўчини олдим! — дея девоналарча бақира бошлади. Кейин ҳамманинг кўз 
ўнгида ерга ўтириб ўша парчаларни пичоқ билан майдалаб тўғрашга тушди. Ип олиб уларни 
ипга тизди. Бўйнига мунчоқ, икки қўлига иккита билакузук, оёқларига эса ҳалҳал қилиб тақиб 
олди. 
Унинг бу ҳаракати хотинларга маъкул тушиб, улар ҳам қўлларига пичоқ олиб жанг 
майдонига тарқалиб кетишди. Энди улар ҳам учраган шаҳиднинг қулоқбурунларини ва жинсий 
аъзоларини кесишади, ўзларига билакузук ва ҳалҳал ясаб олишади. 
* * * 
Саъд ибн Абу Ваққос билан тоғнинг хилват бир гўшасида самимий дуо қилган Абдуллоҳ 
ибн Жаҳш ўша куни ҳали оқшом тушмасидан шаҳидлик шарбатини ичишни ва Раббининг 
ҳузурига боришни сабрсизлик билан кутар эди. Вақтивақти билан димоғига нафис бир ҳид 
урилиб, жаннат насимини туйгандек ҳузур қиларди. Қилич кўтариб ўнгу сўлига ҳужум қилар 
экан, ўлмасидан бурун битта бўлса ҳам мушрикни ер тишлатишни хоҳларди. Тўсатдан олдидан 
чиққан бир жасадни кўриб, сесканиб кетди. У тоғаси Ҳамзанинг жасади эди. Абдуллоҳнинг 
кўзларига қон тўлди. Энди тоғаси учун қасос олишни ният килди. Шу пайт ўзи томон келаётган 
Абул Ҳакам ибн Ахнасга кўзи тушди. Қиличини кўтариб унга пешвоз чиқди. Яккама-якка 
олишув Абул Ҳакамнинг ғалабаси билан тугади. Абдуллоҳ ярадор бўлиб ерга йиқилди. Уни 
чалажон ҳолатда ташлаб кетишни ўзига эп кўрмаган Абул Ҳакам рақибининг вужудига кетма-
кет қилич солди. Бадани илматешик бўлиб кетган Абдуллоҳ жон таслим қилди. Унинг ўлганига 
ишонч ҳосил қилган Абул Ҳакам аччиқ бир истеҳзо билан узоқ қараб турди. Роса ҳумордан 
чиққанидан сўнггина узоқлашди. 
Бир оздан кейин эса, Қурайш хотинлари келиб, эрталаб Абдуллоҳ қилган дуонинг қолган 
қисмини рўёбга чикариш учун унинг бурни ва қулоқларини кеса бошлашди.