Microsoft Word pirimqul qodirov erk ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
6
Максимич бошлаган баҳс таъсирида бунинг аксини қилди: 
— Эни юз метрлик кўчаларимиз ҳам кўпайяпти, Илларион Максимилианович. Ҳозир иложи 
бўлса сизни Дўстлик, Янги Ўзбекистон кўчаларига олиб борар эдим. Лекин ҳозир у кўчалар 
битган эмас, трамвай боролмайди. Нима қилайлик? Зилзила шундай бир офат эканки, 
оқибатлари бир-икки кунда тугамас экан! 
Максимич Розияга тикилиб туриб кулди: 
— Сиз шаҳар раҳбарлари билан тил бириктириб олганга ўхшайсиз. 
— Аммо сиз, — деди Розия ҳам кулимсираб, — биздаги баъзи бир «метро керак эмас» деб 
юрганларнинг таъсирига тушиб қолганга ўхшайсиз. Мен эшитганман, тошкентликлар орасида 
ҳам шундай одамлар бор. 
— Кўрмаяпсизми, мен ҳеч кимнинг таъсирига тушмайин деб оддий бир йўловчи бўлиб 
юрибман-ку. 
Максимичнинг шаҳар кезишдан мақсади нима эканлигини Розия энди тушунгандай бўлди. 
Афтидан, боя машинада юрган мезбонлар Максимичнинг кўнглини олишга ҳаддан ортиқ кўп 
ҳаракат қилганлар, бу уни сергаклантириб кўйган. У ўз олдида турган масъул топшириқни 
виждонан бажариш учун Тошкентни «ичдан» мустақил кўргиси, унинг транспорт муаммосини 
астойдил ҳис қилгиси келган. Розия шуни ўйлаб, атрофига кўз ташлаб қўйди. 
Кўчаларда, бекатларда дақиқа сайин одам кўпаймоқда эди. 
— Ишдан кейинги долзарб соатлар бошланяпти, — деди Розия тиқилинчдан юраги 
зириллаб. 
— Долзарб соатларда ҳар қандай катта шаҳарда ҳам тиқилинч бўлади. 
— Сиз биздаги тиқилинчни ҳали билмайсиз. 
— Билиш учун нима қилиш керак? 
Максимич бу саволни «Қани, бошланг, кўрайлик!» деган маънода берди. Розия чапга 
ўгирилиб, курант минорасидаги соатга қараб олди. Сатторни кўрадиган вақт анча яқин келиб 
қолган эди. Буни ҳис қилиб, юраги ёқимли бир орзиқди, «қайтага, бу одам билан баҳслашиб, 
вақт тез ўтганини сезмабман» деди ичида. 
— Майли, Илларион Максимилианович, — деди у. — Мен меҳмондўстлик бурчимни 
охирига етказай. Агар сиз тиқилинчрок маршрутни кўрмоқчи бўлсангиз, юринг, Чилонзорга 
кетдик! 
— Жуда соз! 
Максимичнинг зангори кўзларидаги тантанали шодлик униш Розия билан бирга юришни 
астойдил истаганидан далолат берарди. Розия буни кўрди-ю, ичида «тав-ба!» деб ҳайратланиб 
қўйди. 
3 
Муюлишда тўхтаб қолган троллейбуснинг олдинги эшиги очиқ турар, шим кийган ҳайдовчи 
киз оғир ёйларни арқонидан олиб, тепадаги симга улашга тиришар зди. Троллейбусларнинг ичи 
иссиқ ва дим бўлгани учун эшик олдида сиқилиб турган йўловчилардан уч-тўрттаси кўча 
саҳнига тушди. Розия Максимичга караб «пайтдан фойдаланиб қолиш керак!» дегандай имо 
қилди ва троллейбуснинг очиқ турган олд эшигидан «лип» этиб кириб кетди. Максимич ҳу 
наридаги бекатда юзга яқин одам тўпланиб турганини кўрди-ю, Розиянинг осон йўл топганини 
тушуниб, дарҳол унинг кетидан кўтарилди. 
Кўча саҳнига тушиб ўзларини елпиб турган ҳалиги йўловчилар бўш жой қўлдан кетиб 
қолиши мумкинлигини сезишиб, шоша-пиша троллейбусга қайтиб киришди. Узоқдаги бекатдан 
беш-ўнта ёш-яланглар бу томонга чопиб келмоқда эди. 
Ҳайдовчи қиз ишини битиргунча улар ҳам ичкарига кириб, эшик олди одамга тўлиб кетди. 

---

Пиримқул Қодиров. Эрк (қисса)