Microsoft Word pirimqul qodirov erk ziyouz com doc

---

Пиримқул Қодиров. Эрк (қисса) 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
1
ПИРИМҚУЛ ҚОДИРОВ 
 
ЭРК
 
 
Қисса 
 
1 
Шаҳар четидаги салқин чорбоғдан бирин-кетин бешта енгил машина чиқди-ю катта кўча 
томон бурилди. Розия ҳам шу чорбоғдан чиқиб, автобус бекатига қараб бормоқда эди. 
Машиналар карвони уни қувиб ўтганда, олдинда кетаётган қора «Волга» бирдан секинлади. 
Орқадагилари ҳам тормозларини ғийқиллати6, унинг кетидан тўхтади. 
Бу машиналарда москвалик меҳмонлар ва уларни олиб юрган мезбонлар келаётганини Розия 
билар эди. Шаҳар меҳмонхоналари иссиқ бўлганлиги учун москвалик мутахассисларга боғдан 
жой қилинган. Розия ҳозир уларга керакли маълумотларни бериб қайтмоқда эди. Энди улар 
ҳаммаси нега тўсатдан тўхтаб қолганига қизиқиб машиналарга кўз югуртирди. 
Олдинги қора «Волга»дан тушган новча, ўрта яшар меҳмон Розияга бир гапи бордай 
ўгирилиб қаради. Бу орада мезбонлардан икки-учтаси машиналардан тушиб, меҳмонни ўраб 
олишди. 
— Нима бўлди? Машинани нега тўхтатдингиз, Максимич? 
— Рухсат берсаларингиз, мен шу ерда тушиб қолсам. 
— Бир ўзингиз-а? 
— Ҳа. 
— Нега энди, Максимич? Ё орадан бирон гап ўтдими? 
— Хаммаси жойида, дўстлар, мен ҳеч кимдан, ҳеч нарсадан хафа эмасман. Фақат оддий бир 
йўловчи бўлиб шаҳар кезмоқчиман, холос. 
— Йўғ-э! Кун иссиқ, қийналиб қоласиз! 
— Ҳечқиси йўқ, мен чиниққан одамман! 
— Ахир, биз ҳам шаҳарни айланмоқчи бўлиб кетаётибмиз-ку, Максимич! Метрополитен 
учун мўлжаллаётган трассамизни яна бир кўрмоқчи эдингиз-ку! 
— Масала умуман ҳал бўлсин, кейин яна, албатта, кўрамиз. Ҳозир мен шаҳарни яхшилаб 
бир томоша қилмоқчиман. 
— Бўлмаса, машиналардан бирини берайлик, одам қўшайлик! Адашиб кетишингиз мумкин. 
— Раҳмат, дўстлар, бунинг ҳожати йўқ. Адресни, телефонни ёзиб олганман. Ўзим топиб 
бораман. 
Машинада ўтирган бошқа меҳмонлар ҳам гапга аралашишди: 
— Максимичнинг шунақа одати бор. Майли, мажбур қилмайлик. 
Ниҳоят, машиналар карвони жўнаб кетди. Енгил кулранг пиджагини ечиб, билагига ташлаб 
олган Максимич серсоя йўлкадан секин ўтиб кетаётган Розияга қараб юрди. 
— Ўртоқ гидрогеолог, бир минутга мумкинми? Розия тўхтаб, орқасига ўгарилди. Шундай 
мўътабар меҳмон, шундай салобатли одам наҳотки Розия туфайли бешта машинани тўхтатиб, 
тушиб қолган бўлса! Розия бу тахминга ишонгиси келмай: 
— Менми? — деди ва бир қўлининг учини кўксига қўйиб, беихтиёр ўзини кўрсатди. Унинг 
кўзлари ҳайратдан катта-катта очилган, лаблари бегона эркакдан чўчигандай қимтилган эди. 
— Ҳа, отингизни билмаганим учун касбингизни айтиб чақирдим, кечирасиз. 
— Марҳамат. — Розия мехмонга сергакланиб қараб турарди. 
— Мен меҳмонлик ҳукуқимдан фойдаланиб қолмоқчиман. Шарқда «меҳмон отангдек азиз» 

---

Пиримқул Қодиров. Эрк (қисса)