Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
75
шунақа аҳамият касб этадики, у ҳаво ва овқат мисоли зарур бўлиб қолади. Бу сиз яхши 
ўзлаштириб олишингиз лозим бўлган соҳадир. 
— Пулнинг қандай аҳамиятга эга эканлигини менга тушунтириб ўтиришнинг ҳожати йўқ. 
Ишонаверинг.
Палмер мисс Клэрига ўқрайиб қаради: 
— Сиз, афтидан, яна гапни ҳазилга олиб, мавзуга чап бериб кетмоқчига ўхшайсиз. 
— Кечирасиз, бу одат менга онамдан юққан. Йўқ, мен чиндан ҳам нима ҳақида 
гапираётганингизни тушунишни истайман. 
— Жуда соз. — деди Палмер, қаҳвадан ичиб. — Шундай қилиб, жамият ташкилотнинг 
такомиллашувига қараб, пул борган сари ҳал қилувчи омилга айлана боради... Хулласи калом, 
инсон пулсиз муносиб равишда на яшай олади, на ўла олади. 
— Сизнингча, шунақа бўлиши керакми? 
— Эҳтимол, йўқ, — жавоб берди Палмер. — Лекин биз файласуфлар эмас, банкчилармиз. 
Биз энг қимматли мулк — пулни таъминлаш, асраш, назорат қилишни ташкил этамиз. 
— Сиз энг қимматли нарса пул деб ҳисоблайсизми? 
— Сизнингча, энг қимматли нима? 
— Соғлиқ-чи? 
— Соғлиқни пул ёрдамида сақлайдилар ва тиклайдилар. 
— Тушунарли. Айтайлик, ҳм-м, севги, нафрат ҳам пулга олинадими? 
— Ўзингиз бир ўйлаб кўринг. Ҳозир биз иккаламиз фалсафий тадқиқотлар билан 
шуғулланаётганимиз йўқ. Севги-муҳаббатсиз ва нафратсиз ҳам яшаш мумкин. Лекин инсон 
пулсиз яшай олмайди. 
— Аммо бу ҳаётнинг бир соҳаси, холос. 
— Ҳа. Лекин бу ҳаёт ё мамотни ҳал қиладиган соҳа. 
— Майли, шундай бўла қолсин. Аммо шуни таъкидлайманки, ушбу суҳбат баённомасида пул 
фақат моддий соҳада энг муҳим омил экани қайд қилинсин. 
— Розиман, — деди Палмер. 
Мисс Клэри диққат билан унга қаради: 
— Сиз фақат мен айтганларимгагина илтифот қилаяпсиз. Ўзингиз ҳаётда моддий эҳтиёждан 
бошқа соҳалар ҳам бўлиши мумкин, деб ўйлайсизми? 
— Ҳар ҳолда улар суҳбатимиз мақсади бўлиб хизмат қилмайди. 
Мисс Клэри алам билан бошини чайқади. 
— Сизни сўзда енгиб бўлмайди. Мен газета учун мулоқотингизни ёзиб олмаган бўлардим. — 
Бироқ у Палмерга яна бир қараб қўйди-да, таслим бўлди: — Хўп, майли, — деди у, — биз 
банкчилармиз. Бизни фақат моддий жиҳати қизиқтиради. Давом этинг, марҳамат. 
У ўз қаҳвасидан бир ҳўплади-да оромкурсига суяниброқ ўтирди. 
— Банкдаги пуллар қай аҳволда? Биз уларни махсус сейфларда сақлаймиз, у ердан ўғирлаш 
мумкин эмас. Кейин уларни сармояга — қимматли қоғозлар, акциялар, корхоналар ва айрим 
шахслар учун заёмларга айлантирамиз... Хулласи калом, пул ёрдамида қилинадиган ишларни 
айни биз белгилаймиз. Охир-оқибатда, шуни айтиш мумкинки, пулнинг ижодкорлари бизмиз. 
— Пул ижодкорлари? Бунинг учун биз нима қиламиз? Пулни босиб чиқарамизми? 
— Деярли шундай, — жавоб қилди у. 
— Нима, бу қонунийми? 
— Мутлақо қонуний, — ишонтирди уни Палмер. — Федерал захира банки сифатида, биз 
олаётган ҳар тўрт доллар ҳисобига тоза ҳаводан битта янги доллар ҳосил қиламиз. 
— Шу яхшими? 
Бунга жавобан Палмер қўлини қарсиллатиб оромкурси қиррасига урди. 
— Фалсафий саволлар беришни бас қилинг. Эҳтимол, АҚШда юз бериши мумкин бўлган 
ишларнинг энг ёмони мана шудир ва бизнинг эвараларимиз бунинг учун жуда қиммат ҳақ 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер