Microsoft Word kr bankir ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
31
— Вуди, — деб бошлади-ю, тўхтаб қолди. Бу сўзнинг ҳавода қандай жаранглашини 
тинглагандай кутиб турди. Сўнг давом этди: — Вуди, ЮБТКдан кетсангиз нима қилади? Сиздай 
вице-президентга яхшироқ жой топиш мумкин. 
— Кетиш? И-е, уерда ишлашни энди бошладим, ахир, — ҳайрон бўлди Палмер. 
— Агар сизни ўз томонимга оғдириб олсам, биласизми, Лэйн мени нима қиларди? Яхшиси ўз 
бўйнимни узиб ташлаганим маъқул. 
Палмер ўзини жуда ноқулай сезди, лекин ўз олдида ҳар ҳил даҳшатларни тўқиб чиқариб, 
кейин улардан қўрқаётган ёш болани кўргандек жилмайиб турди. 
— Э-э, жудаям ошириб юборманг, — деди у. — Сизда яна битта игнатугма қоларди. У билан 
яна анча йиллар кун кўришингиз мумкин бўларди. 
У шу заҳоти айтган сўзларидан афсусланди. Бу жуда андишасизлик бўлди. Бэрнс ундан хафа 
бўлишга ҳақли эди. Палмер ўзини ноқулай сезиб, Бэрнсга разм солди. 
Бернснинг кўзлари олайди. Лекин оғиз очмади. Шу боис энди нима юз бериши мумкинлигини 
билолмай қолди. 
— Айтинг-чи, булар ростдан ҳам сизга шунчалик ёқаяптими? — кутилмаганда сўради Бэрнс 
ва кўйлаги енгидан игнатугмаларини ола бошлади. 
— Мана, азизим, олинг уларни. 
— Қулоқ солсангиз-чи, мен... 
— Олинг, олаверинг, мен мутлақо жиддий айтаяпман. 
— Лекин менга керакмас... 
— Бўлмаган гап, — тиқилинч қилди Бернс уларни Палмерга тиқиштираркан. 
— Улар сизники, бор гап шу. Бўлди, эсдан чиқарайлик буни. Мен, барибир, Рождество 
байрамида уларни сизга ҳадя қилардим. Агар менга август ойида бир одам ёқиб қолса, наҳотки 
буни тан олиш учун декабргача кутсам? 
Биринчидан, ўринсиз аҳмоқона гап айтганидан, кейин эса нолойиқ тарзда шундай мукофотга 
сазовор бўлишидан ўз айбини янада каттароқ ҳис қилиб, Палмер «ташаккур»га ўхшаш 
тушунарсиз нимадир деб тўнғиллади-да, игнатугмаларни олди. 
Бернс бармоқларини шақиллатди, шу заҳоти унинг олдида бош официант пайдо бўлди. 
— Алекс, — дея мурожаат қилди унга Бернс. — Алекс, азизим, мистер Палмернинг қимматли 
тугмаси учун дурустроқ ғилоф топсангиз, менга эса шу клубнинг рамзий игнатугмасидан бир 
жуфтини қараб кўринг-а, хўпми? 
Алекс бош ирғади ва шу он ғойиб бўлди. Палмер ва Бернс бир неча сония бир-бирига қараб 
қолишди. Палмер бу қилиғидан ўзини пасткашдек ҳис этарди, чунки шу бугун янги кўйлак 
кийган бўлиб, унинг енглари тугма билан қадалар эди. Унда дурустгина француз 
игнатугмалари бор эди, агар ўшалар ёнида бўлганда эди, у Бернснинг илтифотига илтифот 
билан жавоб қайтарган бўлар эди. 
— Шундай қилиб, — деди Бернс, — Лэйн менга ҳамкорлик қилишим учун қачон одам 
бераркан деб роса кутдим. Лекин унинг Чикагодан чақирилишини ҳеч кутмагандим. 
— Хўш, ҳамкорликни қачон бошлаймиз? — сўради Палмер. 
— Азизим, мана, ўн беш дақиқа бўлаяптики, биз ҳамкорлик қилаяпмиз. 
Палмер кулимсиради. 
— Агар шу иш деб аталса, демак мени кўп йиллардан бери аҳмоқ қилиб келишаётган экан-
да. Ҳозир биз нима қилаяпмиз ўзи? 
— Ўзимизни шарҳлашга имкон бераяпмиз, — тушунтирди Бернс. — Биргаликда. Айнан керак 
жойда. Айнан кимларга керак бўлсак, ўшаларга. Бу менга Голливуддаги дастлабки 
қадамларимни эслатаяпти. Энди эса атрофга алангламасликка ҳаракат қилинг. Залнинг 
бурчагидаги стол ёнида бир одам ўтирибди. У нонуштасини тамадди қилиб бўлди. Бир 
дақиқадан сўнг у ўрнидан туриб эшикка қараб юради ва ўтиб кетаётиб, сиз билан саломлашиш 
учун қаршингизда тўхтайди. Унинг исмининг аҳамияти йўқ. Лекин у бир неча нуфузли 

---

Банкир (роман). Лесли Уоллер