Microsoft Word hazrati umar ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
71
сураси, 55-оят) оятини ўқиб қабрга қўйдилар. 
Ҳазрати Умарнинг ўзи қабрни тузатди, устига сув қуйди. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам ўғиллари Иброҳимни қабрга кўйгач, сув қуйганларини кўрган эди. 
Онамизни сўнгги манзилга кўз ёшлари билан кузатиб қолдилар. Расулуллоҳ соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам аёлларидан бири боқий дунёга йўл олди. 
Зайнаб онамиз Бақиъ қабристони эшигининг рўпарасига дафн қилиниб, Расулуллоҳ 
соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг уч қизи билан қўшни бўлди. Улар Зайнаб бинти Муҳаммад, 
Умму Гулсум бинти Муҳаммад ва Руқийя бинти Муҳаммад эдилар. Яна бир қўшниси 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам ҳаётликларида вафот этган аёллари Зайнаб бинти 
Ҳузайма эди. Энди мўминлар онаси Зайнаб бинти Жаҳш ҳам шу ерда ётиб, қолганларни 
кутадиган бўлди. 
Сийрин 
Сийрин Анас ибн Моликнинг қули бўлиб, ўзини жуда покиза тутарди. Бир куни хожасининг 
олдига келди. 
— 
Қулликдан қутилишни истайман. Келишиб олайлик, мен ҳаққимни тўлай, — деди. 
Анас бунга унамади. Сийрин ҳам ишни шундай қолдиришни истамади. У ҳам озод инсон 
сифатида яшашга ҳақли эди. 
Хожаси илтимосини рад этгач, халифанинг ҳузурига бориб, мақсадини айтди.
Ҳазрати Умар Сийриннинг фикрига қўшилиб, ҳуррият инсоннинг Аллоҳ берган ҳуқуқи 
эканини айтди ва: 
— 
Анас билан ўзим гаплашаман, — деб уни жўнатди. 
Сўнгра Анасни чақиртириб, Сийринни ҳаққини тўлаш шарти билан озод қилишини сўради. 
Анас розийаллоҳу анҳу «йўқ» демаслиги керак эди. Лекин кутилмаганда: 
— 
Бундай қилолмайман,— деди. 
Ҳолбуки, Анас Аллоҳнинг каломини яхши биларди. Ундан ташқари қулининг ахлоқли, 
ишбилармон одамлигини ҳам бошқалардан яхшироқ биларди. Унинг жавобини эшитиб, 
Ҳазрати Умар Анасга бир-икки енгил қамчи туширди ва: 
— 
Сен Аллоҳнинг, агар уларда яхши ҳол ва ахлоқий фазилат кўрсангиз, уларни китобатга 
боғланг, маълум мол ёки пул эвазига эркларини қўлга киритишлари учун ёзма келишув қилинг, 
деган маънодаги каломини эшитмаганмисан? — деди. 
Бу оят қул соҳибига келишув қилиш мажбуриятини юкламас, балки адолатли муносабатда 
бўлишга чақирар эди. Эҳтимол, ўша кунларда бу оят Анаснинг ёдига тушмагандир. Ҳазрати 
Умар ҳам Сийриндек инсоннинг ортиқ қул бўлиб юришини истамасди. Узоқ давом этмаган 
сукунатдан сўнг Ҳазрати Умар амрни такрорлади. 
— 
Сийрин билан шартнома туз! 
Навбатдаги эътироз қимматга тушарди. Шунинг учун Анас розийаллоҳу анҳу яна «йўқ» 
дейишга ботина олмади. Ниҳоят, ўртада шартнома тузилди. Қизил қоғозга муҳр урилди. 
Шартнома тузилгач, Сийрин қўшинга ёзилди ва Тустар фатҳида қатнашди. У ердан олган 
ғаниматга Мадинада сотиш учун уй анжомларини харид қилди ва бозорга йўл олди. Бозорда 
Ҳазрати Умарни учратди. 
— 
Аҳволлар қалай, Сийрин? 
— 
Манавиларни сотиб, озодликка чиқмоқчиман. 
— 
Аллоҳ баракасини берсин! 
— 
Омин. 
Сийрин сотган нарсаларидан ўйлаганидан ҳам кўпроқ фойда олди. Ишлаб топган пулини 
олиб келиб, Анаснинг олдига қўйди. Лекин Ҳазрати Анас: 

---

Ҳазрати Умар ибн Хаттоб (р.а.). Аҳмад Лутфий Қозончи