Mavzu: zahiriddin muhammad boburning hayoti va adabiy merosi

Ismim edi Nurmuhammad Gʻarib, Soʻzda tahallusim edi Andalib
SHahrimiz Urganch viloyati edi Xonimiz SHohgʻozi Ximoyat etdi .
Andalib gʻazallari va muhammaslari oʻzining oʻtkir mazmuni jozibadorligi va badiiy barkamolligi bilan alohida ajralib turadi. SHuning uchun ham uning asarlari. Oʻzbeklar va Tukmanlar tomonidan sevib oʻqilgan Andalib Xorazda she’riy dostonchilikning mohir ijodkorligidandir.uning dostonlari xalq dostonlari ruxi bilan sugʻorilgan boʻlib Xorazmda mashhur boʻlgan Ravshan, Avzxon , Goʻroʻgʻli dostonlaridagi an’analarni oʻzida mujassam etgan. Andalib dostonlarida mifologik voqealarga ham juda keng oʻrin berishga harakat qiladi. Ayniqsa “Yusuf va Zulayho” dostonidagi qahramonlar ta’rifida diniy tasvirlarga qaraganda dunyoviy tasvirlarga koʻproq ahamiyat berilgan. Haqiqatdan ham bu doston aqilli, dono, pok muhabbatli vatanni va xalqi gʻami bilan yashovchi kishilar haqida bitilgan dostondir.


Nishotiy. Nishotiy XVIII asrda yetishgan iste’dodli lirik va epik shoirdir. Uning «Husnu Dil» dostoni xalq orasida ayniqsa mashhurdir. Bu dostonda shoirning hayotiga doir ba’zi ma’lumotlar bayon etilgan. Chunonchi, dostonning kirish qismidagi:
Bor edi Xorazm diyori yerim, Ondin edi yaxshi, yomon gavharim.
Chiqmoqa fikr aylabon ikki rafiq, Ul dedi: gʻurbat sari boshla tariq,
Men dagʻi amrigʻa qilib inqiyod, Yoʻlgʻa tushib izladim oʻzga savod.
Toki Buxoro sari qgʻydim qadam, Oh, bu xori aro boʻldim adam.
Garchi erur manzili dilkash base, Lek musofirgʻa emas xush base —
kabi misralardan koʻrinib turadiki, shoir Xorazmda tugʻilgan va umrining ma’lum qismini Buxoroda oʻtkazgan. Aftidan, XVIII asr oʻrtalarida Xorazm toj-taxti uchun boʻlgan oʻzaro urushlar vaqtida Nishotiy xonavayron boʻlib, boshpana va osoyishtalik izlab Buxoroga borgan boʻlsa kerak. Chunonchi, shoirning quyidagi misralari bunga dalil boʻla oladi:
Charxi dun nogah oʻlub badmizoj, Dun eligʻa berdi kamolu rivoj...