Hayot charxpalagi

XORAZMNING QIZCHASI

Farzandlarning o'rtanchasi

Onajonim erkasi.

Qizlarning malikasi

Xorazmning qizchasi.

Uning ismi Hafiza

Akasi San'at aytsa.

Qilar u hamma ishni

Supurar uy- hovlini.

Kelsa uyiga mehmon

Keling, kiring Assalom.

U odamga mehribon

Oldiga qo'yar choy-u non.

Xo'b bo'ladi opajon

Bo'ldi uy ham saranjom.

Ko'rsa dugona-yu opasi

Unga kelar havasi.

Doimo kulib turar,

Chopib-chopib yugurar.

Bobom ko'rsa erkalanar

Ota-onasi faxrlanar.

CHAROS VA QO'G'IRCHOQ

—Nima kerak qizaloq,

—Beraymi yoki muzqaymoq,

—Topdim senga yumshoqroq,

—Balki kerak o'yinchoq,

—Isming nima qizaloq?

—Mening ismim Charos

—Ismimdir jismimga mos

—Qilmoqchiman iltimos

—Xo'sh, xo'sh aytavergin soz.

—Chaqdi kecha chaqmoq

—Bor menda bir qo'g'irchoq

—Uni bosdi so'ng titroq

—U shundan beri qo'rqoq.

—Menga qara shoshqaloq,

—Solgin gapimga quloq

—Yonimga kel, yaqinroq

—Menda bor bir ko'zmunchoq

—Senga beray, qizaloq

Charos shunda sho'x-quvnoq

Oldi qo'liga ko'zmunchoqni

So'ngra achomlab qo'g'irchoqni.

Xotira—muqaddas, xotira—aziz!

Yurt uchun, el uchun jonini bergan,

Kurash maydonida janglarni ko'rgan,

Kunida mayizni qirq bo'lib yegan,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Shoirlar ular-chun she'rlarin bitgan,

Ayovsiz janglarda azoblar yutgan,

Boshini egmasdan bayrog'in tutgan,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Mustaqil vatanni havosi uchun,

El-yurti, oilasi, bolasi uchun,

Onalar azobi, nolasi uchun,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Necha kun, necha oy ular och qolgan,

Shunda ham dushmanni larzaga solgan,

Elning orasida buyuk nom olgan,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Vijdonan pok inson, bulg'amay nomin,

Vatan deb, shu onda bergandir jonin,

Xalq ham unutmaydi el qahramonin,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Noma'qul ishlarni yurtga qilmaymiz,

Siz borsiz, yig'i-yu g'amni bilmaymiz,

Siz uchun dushmanlar ko'nglin tilmaymiz,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz.

Ishongan tog'inggiz, biz, suyachinggiz,

Charog'on hayotda biz quvonchinggiz

Kelajak avlodmiz, biz ishonchinggiz,

Xotira—muqaddas, xotira—aziz!

Bahor

Qanchalar nafis bahor fasli bu,

Qanchalar betakror bahor fasli bu,

Tabiat uyg'ondi, gullar uyg'ondi,

Bog'larda guli bor bahor fasli bu.

Daraxtlar gulladi, hayot gulladi,

Bulutlar yo'q bo'lib, quyosh kuladi.

Havo ham isiydi, kiyimlar milliy,

Navro'zdek muqaddas bayram bo'ladi.

Tog'larda lolalar jilmayib turar,

O'zbeklar betakror, bejirim yurar,

Qushlar ham erta tong baralla sayrar,

Mo'jiza faslidir aslida bahor

Dugonam Mardona

Gaplari bor durdona,

So'zlari dona-dona,

O'zlari ham yagona,

A'lo qizcha Mardona.

Hamma ishda chaqqona,

Yurishlari sollona,

Ko'zlari-chi marjona,

Go'zal qizcha Mardona.

Ko'z tegmasin Mardona,

Sog' bo'l doim Mardona.

Sport bilan o'rtoq,

Sog'lom qizcha Mardona.

Vatanim

Go'zalikka boydir,

Mening gulshanim.

Ona yurtim u mening

O'zbekistonim.

Mehnatkash odamlari,

Yetishtirar bug'doyni.

So'ng xursandchilik bilan

Terishadi paxtani.

Biz albatta Vatanga

Bo'lamiz sadoqatli.

O'z burchini o'tamoq

Hamma uchun sharafli!

Yomonlik

Ba'zi bir odamlar yomonlik qilar,

Bilmadim, bundan na foyda ko'rar.

Yomonlik azizlar, eng og'ir gunoh,

Ojiz bandalarmiz, hammamiz guvoh.

Ba'zi insonlar ziyrak, tirishqoq,

Ba'zilari esa aqlsiz, qo'rqoq.

Yomonlar baribir jazosin olar,

Yomonlik oqibat bosh egib turar.