Глоссарий atamalar Izoh O’zbek tilida Ingliz tilida Rus tilida

Суфий 
– исломдаги мистик-аскетик оқим вакили. 
Табу 
– тотемистик тасаввурлар мавжуд бўлган жамиятдаги диний тақиқ. Бу 
тасаввурларга кўра, табуни бузган одам руҳлар ва худолар томонидан унга оғир касаллик ёки 
ўлим юбориш билан жазоланади. Табу маълум бир буюмга тегмаслик, маълум сўзни 
айтмаслик, маълум ҳайвонларнинг гўштини емаслик кабилардан иборат бўлиши мумкин. 
Таваккул 
– тасаввуф таълимотига кўра, ўз иродасини Аллоҳга ишониб топшириш. 
Тавоф – 
Каъбанинг атрофини айланиш. 
Таврот, Тора
(ивритча — “таълимот, қонун”) – яҳудийлик ва христианлик динларида тан 
олинадиган ва Библия таркибига кирувчи муқаддас манба. Тавротнинг муаллифи сифатида 
Мусо пайғамбар кўрсатилади. Таврот беш китоб: “Ибтидо”, “Чиқиш”, “Левит”, “Сонлар” ва 
“Иккинчи қонун”дан иборат. 
Таркидунёчилик
– 
одамлардан, ташқи дунёдан, шунингдек, жамият ва оиладан ажралиб 
яшаш, кимсасиз жойларга бош олиб кетиш, дарбадарликда кун кечириш. Исломдан бошқа 
йирик динлар( брахманизм, буддавийлик, яхудийлик, христианлик)га ҳам хос хусусиятдир. 
Унинг моҳияти дин йўлида риёзат чекиш. Таркидунё қилганлар одамлардан узоқда ва ғорларда 

---

ҳаёт кечиришган, ўзларини хилма-хил уқубатларга дучор қилганлар, оч-ялонғоч яшаганлар ва 
ҳакозо. Айниқса, уйланиш, авлод қолдиришга, кундалик ҳаёт ташвишлари билан яшашга 
нафрат билан қарашган. 
Тасаввуф 
(суфизм) – ижтимоий – фалсафий оқимлардан бири.
Кўпчилик олимлар суфий сўзи арабча “суф” сўзидан ҳосил бўлган, унинг луғавий 
маъноси жун ва жундан тўқилган матодир деб, суфийлар кўп ҳолларда жун чакмон ва қўй 
терисидан тикилган пўстин кийиб юрганликлари учун уларни жун кийимлилар, яъни суфийлар 
деб юритганлар. 
Бу оқим VII аср охири VIII аср бошларида Ислом дини асосида вужудга келган ва ўз 
таълимотини, Қуръон ва ҳадисларга асосланиб ривожлантирган.