Ёзувчи ўзи беқиёс ишон ган, ягона ҳақиқат деб бил

ташқи хат т и-ҳаракат и мант иқий бирлиги т ўғрисида гапла-
шайлик. Бу м асала ҳам мени жуда қизиқт иради. М асалан, Али-
м ардоннинг хат т и-ҳаракат лари, гап -сўзлари ўқувчида ҳечам
шубҳа уйғот м айди. У онасининг ёлғи з эркат ойи бўлган, ўжар,
худбин ва ҳасадгўй. Ҳ ам м а нарса м енга бўлса, дейди. Бош қалар
учун эн г азиз, м уқаддас ҳисобланган нарсаларни топтаб, т ор­
т иб олишдан ор қилмайди. Бу унга за в қ бағиш лайди, ўзгаларни
кам сит иб ҳузурланади. А лим ардоннинг характ ерини белги-
лайдиган бит т а ибора бор: у ҳар доим суҳбатдошига “қошини
чимириб қарайди". Бу унинг ўжар, м а ғр ур , манм ансираган
т абиат ига м ос тушади. Ўзига яраш иқли бу қилиғи ўғли Шав-
кат га ҳам ўт ади ва бу табиий. Лекин қайнотаси Қори аканинг
ҳам шунақа “қош чимириш и” м ен га т ақлиддай туюлди. Бу
қилиқ Қори аканинг ёшига ҳам, касбига ҳам м ос келмагандек
кўринади. А н вар ўт а уятчан ва т ортинчоқ йигит. Шу қадар
ҳокисор, уятчанки, оғзидаги т айёр луқм асини олдириб қўяди.
Унга баъзан раҳмингиз келади. Лекин, наилож, у шу руҳда т ар-
бияланган ва, барибир, ўқувчига ёқади.
М енда 
М уқаддам характ ери 
иккиёқлама 
таассурот
қолдирди. У Алимардонни даволаш учун келишида йигитнинг
беҳаё қилиқларидан ранж иб кетди. Мен, энди ё келмайди ёки
А н вар акаси билан бирга келади, деб ўйловдим. Йўқ, шифохо-
на врачи унга яна хонадонлардаги бем орлардан хабар олгани
борасиз, деганида даст лаб уялган ва бир оз чўчиган М уқаддам
қалбининг т уб-т убида “негадир ўзининг ҳам ўш а ёққа т ал-