Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Hamma Paganelga ergashdi. Yangi zelandiyaliklar hali ham ayyuhannos ko‘tarib, tog‘ etagida turishar-di.
— Baqiraveringlar! Dodlayveringlar! Tomo-g‘ingizni yirtaveringlar! — dedi Paganel. — Qani, bu cho‘qqiga chiqib ko‘ringlarchi!

565

— Nega chiqolmas ekanlar endi? — deb so‘radi Glenarvan.
— Chunki bu cho'qqiga ularning boshlig‘i ko‘mil-gan, chunki bu toqqa tabú joriy qilingan.
— Tabú!

— Ha, do‘stlarim! Men ham ana shuning uchun bu yerga chiqib oldim, o‘rta asrlarda ham ko‘p-gina bechoralar ana shunday joylarda jon asragan-lar.

Haqiqatan ham toqqa tabú joriy qilingan edi, shuning uchun hurofotchi yowoyilar bu yerga chiqol-masdilar.
Bu qochqinlarni qutqarolmas, ammo, har holda, hordiq chiqarib, kuch yig‘ib olishga yordam bera olar-di. Nihoyatda hayajonlanib ketgan Glenarvan bir og‘iz ham so‘z aytolmadi; mayor esa mamnunlik bilan bosh chayqar edi.
— Do‘stlarim, — dedi Paganel, — endi bu ahmoq-lar bizni qancha poylasa, poylab o‘tiraversin, bari bir ushlab ololmaydilar — ikki kun ham o‘tmasdan biz ular qo'lidan qutulib ketamiz.

— Qochib ketamiz! — dedi Glenarvan. — Ammo qanday qilib?

— Buni hozircha aytolmayman, lekin, albatta, qochib ketamiz, — dedi Paganel
Endi hamma o‘z sarguzatshlaringizni aytib bering, deb geografiya olimiga yopishdi. Lekin shunisi qiziq-ki, so‘zamol geograiya olimi hozir zo‘rg‘a-zo‘rg‘a gapirardi. Hikoyalar so‘zlab berishni juda yaxshi ko‘radigan olim hozir do‘stlarining savollariga qisqa-qisqa, mujmal javob berardi.