Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Bechora ayollar zo‘rg‘a o‘rinlaridan turdilar. Mak-Nabbs ularni to‘xtatdi.

— Tushmasak ham bo‘ladi, Glenarvan, — dedi

21. 
    — Qarang.
    

Rostdan ham yerliklar tarafda allaqanday o‘zgar-ish yuz bergandi. Toqqa chiqishni allakim birdan man qilib qo‘ygandek, ular taqqa to‘xtab qoldilar. Dengiz to‘lqinlari sohildagi toshga kelib urilganda to'xta-ganidek, yowoyilar olomoni tog‘ etagida to‘xtadi-qol-di.
Qochqinlarning qoniga tashna bo'lgan yow oyi-larning hammasi tog‘ etagida turib bo'kirishar, do‘q qilishar, miltiq va boltalarini silkitishar edi-yu, ammo bir qadam ham olg‘a bosishmasdi. Egalari singari taqqa to‘xtab qolgan itlari ham quturib vovullar edi.
Nima gap o‘zi? Yowoyilarni qanday qudratli kuch to‘xtatib qo‘ycli ekan? Qochqinlar hech narsaga tushunmay, pastga tikilishar, Kai-Kumuning qabilasi birdan o'zini tutib turgan sixrdan xalos bo'lib, yuqori-ga otilmasa edi, deb qo‘rqishardi.
Birdan Jon Mangls qichqirib yubordi. 0 ‘rtoqlari unga qayrilib qarashdi. U qo‘li bilan cho‘qqining eng tepasidagi kichkinagina bir qo‘rq‘onni ko‘rsatdi.

— Iye, bu Kara-Tetening qabri-ku! — deb yubordi Robert.

— Rostanmi, Robert? — deb so'radi Glenarvan.

— Ha, ser, bu rostdan ham uning qabri, men uni taniyapman...