Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Yowoyilar gulxan atrofida qimirlamay o‘tirishar-di, ular o'zlaridan yigirma qadamgina joyda nimalar bo'layotgnidan tamom bexabar edilar.

Asirlar kavlayotgan yer yumshoq ekan, tuproq-ning tagi esa toshloq bo'lib chiqdi. Shuning uchun hech qanday asbob yo‘qligiga qaramay, o‘ra tez chuqurlasha bordi. Ko‘p o‘tmay bir kishi, yoki birnecha kishi chayla tagini kavlab, yo‘l ochib kela-yotgani aniq ma’lum bo'ldi. Ularning maqsadi nima edi? Ular bu yerda asirlar borligini bilar-mikin, yoki o'zlarining biror shaxsiy manfaati bormikin?
Asirlar yana ham zo‘r berdilar. Ularning barmoq-lari timdalanib qonab ketdi, lekin ular hamon tinmay yer kavlar edilar. Yarim soat deganda ular yarim sajencha chuqurlatib qo'ydilar. Narigi tomondan shi­ tirlagan tovush borgan sari aniqroq eshitila berdi: ikkala tomondan yer qaziyotgan odamlarni yupqa bir qatlam ajratib turgani aniq edi. Yana bir necha min-ut o'tdi, shunda birdan mayorning qo‘liga allaqanday

556

o‘tkir narsaning tig‘i kelib tegib, qonatib yubordi, u qo‘lini shartta tortib oldi. Mayor baqirib yuborishdan o'zini zo‘rg‘a tiyib qoldi. Jon Mangls yer tagidan chiqib kelgan pichoqni o‘z xanjari bilan nari surib, uni tutib turgan qo‘lni mahkam ushlab oldi. Bu yo biror ayolning, yo yosh bolaning qo‘li, yevropalik odamning qo‘li edi!
Na narigi tomondan, na bu tomondan hech kim in-damadi. Aftidan, har ikki tomon ham jimlik saqlash-dan manfaatdor edilar.

— Robert emasmi bu? — deb shivirladi Glenarvan. Glenarvan buni qanchalik sekin aytgan bo'lmasin,

atrofida bo'layotgan harakatdan uyg'onib yotgan Meri Grant darrov Glenarvan oldiga yetib keldi va tuproqqa belangan qo‘lni mahkam ushlab, o‘pa bosh-ladi.
— Senmisan-a! Sen-a! — deb shivirlar edi qiz. Axir o‘z ukasining qo'lini tanimasligi mumkinmidi! — Senmisan, ukajonim Robert!