Аплв1тот1 Jill. V b tk kaffTAlv grant bulalari

Asirlikdan qochish boshlandi. Barcha ehtiyot choralari ko‘rildi. Asirlar birin-ketin tor teshikdan o‘tib g‘orga kirib oldilar. Jon Mangls ibodatxonadan

5 5 8

chiqib ketishdan oldin qilishgan ishlaridan qolgan bapcha izlarni yo‘qotdi, keyin o‘zi ham.teshikka kirdi-da, uning og'zini bu yerda teshik borligi bilinmaydi-gan qilib bo‘yra bilan yopib qo‘ydi.
Endi tik qoyadan pastga tushish kerak edi. Robert formium arqon olib kelmaganda, undan tushishning sira iloji bo‘lmasdi. Arqonni chuvatib, bir uchini qoyaning qirrasiga bog'ladilar, bir uchini esa pastga tashladilar. Jon Mangls do'stlarining bir formium to-lalaridan eshilgan arqondan osilib pastga tushishiga ruxsat berishdan oldin uning qanchalik pishiq ekani-ni o‘zi sinab ko‘rdi. Arqon unga unchali pishiq emas-dek tuyuldi. Ehtiyot bo‘lish shart edi: odam bunday baland joydan yiqilib tushsa, sog‘ qolishi qiyin.
— Menimcha, bu arqon ikki kishidan ortig‘ini ko'tara olmaydi, — dedi u. — Demak, shunga qarab ish tutish kerak. Men oldin mister Glenarvan bilan miss Elen pastga tushib olsinlar, deb taklif qilmo-qchiman. Ular qoyaning tagiga yetib olgandan keyin arqonni uch marta silkitadilar — bu endi boshqalar-ning tushaverishi mumkin degan signal bo'ladi.
— Eng oldin men tushaman, — dedi Robert. — Pastda bir chuqur pana joy topganman, oldinroq tushib olganlar o‘sha yerga yashirinib tursa bo'ladi.

— Tush bo‘lmasa, o‘g‘lim, — dedi Glenarvan, Robertning qo'lini qisib.

Bola pastga tushib ketdi. Bir minutdan keyin uch marta silkingan arqon uning eson-omon pastga tushib olganidan darak berdi. Glenarvan bilan Elen darhol g ‘ordan chiqdilar. Hali tun qop-qorong‘u, ammo sharq tomondagi tog‘ cho'qqilari g ‘ira-shira yorishib kela boshlagandi.
Muzdek tong shabadasi yosh ayolni tetiklantirdi, uning kuchiga kuch qo'shildi. Oldin Glenarvan, ketidan Elen pastga tusha boshladilar. Ikkovlari ham eson-omon qoya tagiga yetib oldilar. Bu yer-dan Glenarvan xotiniga yordamlashib, tog‘ yon-