Айтматов Ш. боранлы бандирги

ытыў келгенинде 
қандай жақсы болар еди. Соннан
артық бахыттыц маған кереги де жоқ. Ленин де оқыў
жөнинде былай деген...
—Тоқтан тус, сөзнқди бөлейин,—деп Қарганбай қо-
лы менсн ишарат етти.—Мине, сен Лениннин өлгенине
күйинип жүрсен- Бирақ, оны көз жасын менен тирилте-
алмайсан1 Қәне өмирде тирилтетуғын күш болса! Эҳ!..
Сен өзицнен басқалар буган мунанып, қапа болмай жүр-
деп ойлайсанба? Сен мына менин ишиме үнилип көр.
Онда күйиктен жүрек түтеп. тур. Қайдем, 
сизлердин
сиясатына туўра келеме. жоқ па. әйтеўир мен Ленин бас-
қа диннин адамы болса да, күнине бес рет, ҳәр намаз
сайын, оған ийман тилеймен... Гейде, Дүйшен, маған
сонша жылағанымыздын бәри пайдасыз сыяқлы көрин-
еди. Менин онымша Ленин ҳалықтын арасында қалып,
оныц қанына спцди. Ол атадан балаға бәрҳә өте бер-
еди...
—Раҳмет, Қареке, сөзнциз ушын. Ра.ҳмет. Сиз дурыс
ойлағансыз. Ол арамыздан кетсе де, биз өмирди Ленин-
ше өлшеймиз.
Олардын сөзин тыцлап жатырған мен ҳақыйқатлық-
қа әсте-ақырын келе басладым. Дәслеп булардыц бәри
маған түс сыяқлы көринди. Қөпке шекем Дүйшенниц
аман-саў келгенине исене алмап жаттым. Енди мениц
кеўлнме қуўаныш толқыны лап берди. Жүрегимди қақ
айырған қуўаныштан көз 
жасым сорғалап. ецкилдеп
' жылап жибердим. Мүмкин усы 
реттеги мендей болып,
өмирде ҳеш ким де қуўанбаған шығар. Бул минутта ми-
йнме ҳеш нәрсе: төбемдеги жай да, даладағы ысқырған
боран түн де я Қартанбайдыц жалғыз атын жулқылап,
жеп атырған көп қасқыр да—ҳеш қайсысы 
да кирип
шықпады. Ҳеш нәрседе! Барлық денем, журегнм, ақы-
41
www.ziyouz.com kutubxonasi

---