Айтматов Ш. боранлы бандирги

әлле кашан келпўн керек еди. Ҳеш гәп болмас, бизин
жаман ат үйге қарап тез жүреди.
Түн болып, қаранғы түсти. Жүрегим қаўлығып, қа-
раүылда турғандай. Ийт үрип, адамлардын даўсы шық-
са болды, қулақ түре қаламан. Бирақ Дүйшен еле жок.
Сайқал кемпир гүррин антып, ўақытты қысқартпағанда
дым қыйын болар еди.
Усылайынша биз оиы саат сайын 
күттик. Ярым
ақшам болғанда Қартанбай шаршап:
—Қой енди, төсек сал, кемпир. 
Бүгин ол келмес,
ярым ақшам болды ғой. Баслықлардық 
жумысы көп.
Дуйшенди услап қалган шығар. Болмаса қашшан-ақ ке-
лер еди,—деди.
Ғарры орнына жатты. Маған печьтин қуўысына тө-
сек салып берди. Бирақ мен уйықлай алмадым. Ғарры
тынбай жөткиринип, төсегинде аўнақшыўы 
менен 
қу
-
дайга сыйынып сыбырлайды. Бир ўақытта ол даўсын
шығарып:
—Аткд қыйын болады-аў ол жақта. Пишенди 
ҳеш-
ким ешейин бермейди. Арпаны болса, ақшаға да сатып
ғ.ла алмайсан,—деди.
Бир майданнан кейин ол уйықлап қалды. Енди ма-
ған самал тынышлық бермеди. 
Ол ҳүўилдеп 
әйнекти
урып, жайдын төбесин сытырлатады. Сырттағы дийўал-
га соққан қардын даўысы да еситиледи.
Ғаррыньщ сөзи мени жубата алмады. Маған муғал-
лим бүгин келетуғындай болып көринди. Қаранғы түн-
де.қалын қар арасында жалғыз өзи киятырған муғаллим
37
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

көз алдымнан шықпапды. Қанша үйықлағаным ядымда
жоқ, әйтеўир бирден басымды көтериўге 
мәжбүр бол-
дым. 
Улыған ашшы даўыс еситилди.