Айтматов Ш. боранлы бандирги

та, халықтын кишкене бир тамшысы болган бизлер де
дем алмастан, муғаллпмимиз бенен бирге салтанатлы
караўылда 
турып, ҳешкимге белгисиз суўық 
саранда
Ленин менен хошластық. Аўыр азаға 
қыйланған ҳәр
қайсымыз өзимизди Ленипге ен жақын, оныц өлимине
қәммеден бетер қайғыратугын адам деп санадық. Ал,
бизиц сүўреттегп қыстырыўлы Ленннимнз болса баяғы
сәл ксцлеў френчин кнйип. жаралы қолын мойнына бай-
лаўы менен бизге дийўалдан қарап тур. Бириншн көр-
гендегпдей оныц тигилип қараган көз қарасы бүгин 
де
бизге: «Сизлерди қандай жақсы келешек күтип турға-
нын билсециз едн, балалар!» деп турғандай. Усы бир
тып-тыныш минутта ол шынында да мениц келешегимди
ойлап турган тәризли болып керинди.
Дүйшен көз жасын жеци менен сүртип:
— Бүгин аўыл соаетке кетемен. Сонда партияға өтиўим
керек. Үш күннен соц қайтып келемен.. . —деди.
Мен ушын бүл үш күн өмиримде гезлескен қыс күн-
лериниц ец аўыры бол.ып ядымда 
қалыпты. Тәбияттыц
белгисиз бнр зор күши өмирден кеткен уллы адамнын
жердеги орнын толтырғысы келгендай-ақ, қарлы боран
34
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

уйытқытып, көз аштырмайды. Тәбият күшн тыным тап-
пай урынып, зарлайды. Суўық самал гүўилдеп, сақылда-
ған аяз болды. Аўылымыз жансыз түрге киргендей да-
лаға хешким шықпайды. Тек моржалардан 
ҳәлсиреп
көтерилген түтинди қатты ескен суўық самал қушақ-
лаўы менен узақларға алып баратыр. Ҳәдден асқан аш
қасқырлар күни менен жолда жортып, түнде тап есик-
тиқ босағасына келеди. Олардық улыған даўыслары
азанға шекем тынбай еснтилип турады.