Айтматов Ш. боранлы бандирги

кпн емес. Себебн буны ппткерпўге бпр «.шмнпц купшм
жетнспептугыпын ацладым. 
Кеўилдп 
мазасызланды-
рып, колыма 
кпсть алдырган ўақпя 
соншама үлкен,
оған жалгыз өзпмнпц қушагым жетпепдп. Толы 
та-
бақты 
кнтернп жүре алмай, төгип аламанба деп қор-
қаман. Сонлықтан адамлар ақыл антып, кецес берсе
екеи, мольберттиц жанында қатара турып, мениц ме-
нен бнрге толқыса екен депмен.
Жақынырақ келпцпз, жүрек сырып аяманыз. 
Мен
бул ўақыяны сизлерге аптыўға тинислпмен...
* * *
Бпзнц Гүркиреў 
атлы аўылы.мыз 
таў 
етегиндеги
биГшкликте орналасқап. Таў 
шыцларынап 
сарқырап
аққан суўлы жыралар бул жерден кесип өтедп. Аўыл-
дыц төменпрегпнде қазақтыц «Сары ойпат» 
деген кен
даласы созылып жатыр. Оныц 
баўрайы 
Қаратаўдыц
шоққылары менои тплкимленгеп. 1\өз ушында усы да-
ла арқалы батысқа қарай қараўытып, созылып кеткен
те.мпр жолдыц изп көринеди.
Лл аўыл жоқарысындагы днцесте үлкен екп гүжпм
терек өсип тур. Меп 
оларды кпшкепе күнимнен бери
бплемен. Бпзиц 
Гүркпреўдпц қайсы жагынан 
келсец
де, алды меиеп усы екп терек көзге түсип, таўдағы ма-
яктай болып көринеди. Неге екенин өзнм де туспнднре
алмайман, мүмкин, бала күнпмдеги 'алған тәсирпм яд-
тан шықпайма, я художнпклик кәсиби.ме байланыслыма,
ойтеўир, поездан түсип, аўылға княтырған хәр сапары
«көзге түспеспе екен» дегендей, сол еки гүжимди узақ-
тап излей баслайман.
Олар қанша бпйик болса-да, сонша жердеи квре
қойыў қыйын. Бирақ мен ушын