Айтматов Ш. боранлы бандирги

сапары ысқырысып, бақырысып, шапқыласыўымыз бе-
нен дөнниц басына шыққанымызда дәўдей еки гүжим
шайқалып, салқын саясына бизди шақырғандай 
бас
ийисип турады. Биз, жалацаяқ тентеклер, бир-биреўи-
миздин жаўырынымызға минип, шақадан-шақаға асы-
лып, терек басына шыға баслаймыз. Қустыц уяларын-
да албыраўшылық пайда болып, олар бақырысыўы ме-
5
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

нен төбемизде ушып жүреди. Бнзлер буған кеўил бөл-
местен «ким батыр, ким жоқарырақ көтериледи» деп
өрмелей 
беремиз. Үлкен 
бәлентликтен бизиц көз ал-
дымызда шексиз дала көсилип 
жатады. 
Сыйқырдан
пайда болғандай бул кец дала бизди қайран қалдыра-
тугын еди. 
Қустыц уяларында умытып, қәркнм өз ша-
қасында демин пшине 
тартып, 
дөгерекке 
қадалып
отырамыз. Жер жүзиндеги ец үлкеи сарайдай сезиле-
туғын 
колхоздыц ат қорасы дөцниц үстиндеги бпйнк
теректиц басынан кишкене ғана тамда
11
болып көрине-
ди. Лл аўыл сыртыпда кец иартаў жерлер менен бу-
рын билмеген дәрьялар 
көз ушында гүмис сабақтай
жалтырап жатады. Шақада отырып 
«жердпц 
ушы
усыма екен, я оныц 
аржагында да усындай 
аспан,
булт пенен таўлар, еллер менеп дәрьялар барма екен»
деп 
ойлаймыз. Ҳәр ким өз 
шақаларында 
жармасып
отырып самалдыц гүўилдисине тацлана қулақ саламыз.
Ал жапырақлар оган жуўап ретпнде сылдырлап, 
көз
илмес жерде жасырынып 
жатқан