Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

кетибди. Гренуй ёшларини ютди ва шаҳарни бо-

---

254
Патрик Зюскинд
сиб Дю-Кур қопқасига югуриш учун ташланди. У
дарвоза майдонида тўхтади ва ҳид олди. Ва му-
саффо, шаҳар ҳидлари билан булғанмаган ғарб
шамолида у яна олтин риштасини топди, унинг
ифори Греноблга элтадиган шимоли-ғарбдан
эм ас, балки жануби-ғарбдан, Кабри йўналиши-
дан келарди.
Гренуй ҳоровуллардан Иккинчи Элчи қайси
йўлдан кетганини сўради. Қоровуллардан бири
шимолни кўрсатди. Кабрига эмасми? Балки у ж а-
нубга, Орибога ёки Ла Напулга жўнагандир? Йўқ,
албатта, деди қоровул, буни у ўз кўзлари билан
кўрганди.
Гренуй ортига ташланди, шаҳар орқали ўз кул-
басига, хуржунига мато бўлаги, ёғупа учун тувак-
ча, куракча, қайчи ва зайтун ёғочидан кичкина
силлиқ таёқни тиқди ва кечиктирмай йўлга от-
ланди - Гренобл йўлига эмас, балки машоми кўр-
сатган йўлга: жанубга отланди.
Бу йўл тўғри Ла Напулга элтарди, дарё Фрайер
ва Сиань ирмоқларини кесиб Таннерон тизмала-
ри бўйлаб элтарди. Юриш енгил эди. Гренуй ил-
дам олға босарди. Ўнг ёнда ҳудди тоғларнинг усти-
да осилгандек Орибо манзараси пайдо бўлганда,
у қочоқларни деярли қувиб етганини сезди. Тез
орада улар билан бир хил баландликка етди. Энди
уларнинг ҳар бирини алоҳида ҳис қиларди, у ҳатто
отларининг ҳидини ҳам фарқларди. Улар, балки,
кўпи билан ундан бир мил узоқда, Таннерон ўр-
монларининг қаеридадир эди. Улар жануб томон-
га, денгизга томон йўл олгандилар. Худди у каби.
Кундузги бешлар атрофида Гренуй Ла Напулга
етиб келди. У карвонсарой топди, овқатланди ва