Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

286
Патрик Зюскинд
бола роҳиба билан, иезуит франкмасон аёл билан
- ҳаммаси аралашига, ким ким билан тўғри кел-
са. Ҳаво Ш аҳватнинг ширин терли ҳйдидан оғир-
лашди ва қийҳириқларга, ўн минг каззобнинг
хириллашлари ва инграшларига тўлди. Бу дўзах
эди.
Гренуй тик турар ва жилмаярди. Ҳаммасидан
ҳам уни кўраётган одамларга у энг бегуноҳ, энг
ёқимли, энг мафтункор ва бир вақтда дунёдаги
энг гўзал табассум билан жилмайиб тургандек
туюлди. Лекин аслида табассум эм ас, унинг бу-
тун эришган чўққиси ва унинг бутун беписанд-
лигини ифода этиб унинг лабларида ифлос, ибо-
сиз мазах қийшаярди.
У, дунёнинг энг қўланса жойида ҳидсиз туғил-
ган, чиқинди ва чиқитлардан, чиринди ва ифлос-
ликдан чиққан, меҳр кўрмай улғайган, фақат
қайсарлик туфайлигина ва нафрат кучиданги-
на, инсон қалби меҳридан мосуволикда ҳам омон
қолган, кичкина, букри, оқсоқ, тасқара, мардуд,
жисмонан ва маънан мажруҳ Ж ан Батист Гренуй
- у олам аҳлига ёққан нарсага эришди! Бу ҳали
ҳеч гапмас! У севикли! Муҳтарам! Иззатли! У Про-
метей қаҳрамонлигини содир этди. Одамларга бе-
шикданоқ шундай инъом қилинадиган ва оламда
ёлғиз угина маҳрум бўлган илоҳий ёлқинга чексиз
хос бир қатъийлик ила етишди. Бу катта гап! У,
аслида, бу ёлқинни ўзи, ўз «мен»ида учқунлантир-
ди. У Прометейдан кўра анча буюкроқ эди. Унинг
ўзи ҳам ёғду тарата бошлади, бу одам боласига
хос бўлмаган даражада ёрқин ва бетакрор. Ва у
бунинг учун ҳеч кимга - ҳеч қанақа отага ҳам,
ҳеч қанақа онага ҳам ва ҳаммадан ҳам қандай-
дир Худога, - ҳисоб бермайди, лекин фавқулодда
ўз-ўзига ҳисоб беради. У ҳақиқатда ўз-ўзича худо

---