Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

лекин бунда тананинг ноёб қисмлари, масалан,
кўкрак қисми ёки бош зарар топмаслиги керак
эди - бу бармоқларнинг улкан сезгирлигини талаб
қиладиган мушкул вазифа.
Шаҳар аҳолиси бу воқеага тантанали байрам
каби тайёрланди. Бу қун иш қуни бўлмаслиги ўз-
ўзидан аён эди. Аёллар ўзларининг якшанбалик
кийимларини дазмолладилар, эркаклар белбурма
камзулларидан ва қурткаларидан чангларни тоза-
ладилар ва этикларини ялтиратиб артдилар. Кимки
ҳарбий унвонга ёки лавозимга эга бўлса, цех уста-
си, адвокат, нотариус, биродарлик бошлиғи бўлса
ёки яна нимадир аҳамиятга эга бўлса, мундир ёки
мантия, орден, шарф, занжирлар ва бўр каби оқ
упали парик билан ясанди. Диндорлар роз! ГезШ т
черковда ибодат қилиш учун тўпланишни, шайтон
малайлари эса - Люциферга дабдабали миннат-
дорчилик зиёфати ташкил қилишни, ўқимишли
зодагонлар - Кабри, Вильнев ва Фонтмишель меҳ-
монхоналарига оҳанраболи сеансларга жўнашни
мўлжалладилар. Аллақачон ҳамма ерда ошхона-
ларда пишириқлар ва қовурдоқлар тайёрлардилар,
ертўлалардан мусаллас, бозорлардан - дастурхон
безаш учун гуллар келтирардилар, соборда арға-
нунчи ва черков жўрлиги машқ қиларди.

---

«Ифор>
277
Друат кўчасидаги Ришининг уйида тинчлик
эди. Риши ўзига халк; орасида жазо куни атал-
миш Озодлик кунига ҳар қандай тайёргарлик-
ни тақиқлади. Ҳамма нарса уни жиркантирар-
ди. Одамларнинг фавқулодда тирилган даҳшати
жирканч, уларнинг жазавадаги қувонч лаззати
жирканч эди. Ва уларнинг ўзлари, бу одамлар,
уларнинг барчаси унинг учун жирканч эди. У жи-