Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

ғазаб ва қасос момақалдироғига қуйилиб бирлаш-
ди: «Уни бизга беринг!» Ва улар ўз қўллари билан
уни бўғиш, парчалаш, тилка-пора қилиш учун суд
биносига ҳужумга ташландилар. Соқчилар қийин-
чилик билан дарвозаларга тўсиқ қўйдилар ва қу-
турган оломонни сиқиб чиқардилар. Гренуйни тез-
да қамоқхонаига тиқишди. Раис дераза ёнига ке-
либ суд тез ва шафқатсиз бўлади, деб ваъда берди.
Оломон тарқалиши учун камида бир неча соат ва
шаҳар бир оз тинчланиши учун бир неча кзгн ке-
рак бўлди.
Дарҳақиқат, Гренуйга қарши қўзғалган иш
жараёни фавқулодда тез ҳаракатланди, негаки
ишда рад этиб бўлмас далиллар бор эди, айбдор-
нинг ўзи ҳам терговларда уни айблашаётган қо-
тилликларни содир этганини очиқ тан олди.
Фақат нима асосда бу жиноятларни қилгани
ҳақидаги саволга у қониқарли жавоб бера олмади.
У фақатгина қизлар унга керак бўлгани ва шунинг

---

«Ифор»
273
учун уларни ўлдирганини такрорлади, холос. Улар
нима учун унга кераклиги ва умзпиан бу «унга ке-
рак эди»нинг нимани англатиши ҳақида чурқ эт-
мади.
Шунда уни қийноққа солдилар, бир неча со-
атга оёғидан осиб қўйдилар, унга етти пинт
1
сув
қуйдилар, испан этикларини кийгиздилар - би-
рор нафи бўлмади. Бу одамнинг тана оғриғига
сезгирлиги й}гқ эди, у бирор товуш чиқармади
ва такрорий саволга яна ўшандай жавоб берди:
«Улар менга керак эди». Судьялар уни ақли паст
деб ҳисобладилар. Улар қийноққа солишни тўх-
татдилар ва иложи борича тез, кейинги сўроқ-са-
волларсиз жараённи тўхтатишга қарор қилдилар.