Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

188
Патрик Зюскинд
қилди, ҳатто енгил табассум билан Гренуйнинг
елкасига қоқиб қўйди.
У тор кўчалардан чиқди ва Муқаддас Пётр
собори олдидаги майдонга кирди. Қўнғироқлар
бонг урарди. Майдоннинг иккала томонида
одамлар тўда-тўда эди. Гренуй ўш а ёққа югур-
ди ва оломонга қўшилиб кетди. У тўдада хало-
йиқнинг энг қуюқ жойида туртинар, эшиларди,
майли, одамлар атрофида зичроқ турсин, майли,
унинг ўз қиди уларга сингисин. У қўллари билан
сиқиб келаётган зичликни итарар, ҳид унинг та-
насидан қаршиликсиз чиқиши учун оёқларини
кенгроқ қўяр, қўйлак ёқасини йиртарди... ва
бошқалар ҳеч нарса, умуман ҳеч нарса ҳис қил-
маганликларини сезганида унинг қувончи чек-
сиз эди, атрофида зич турган бу ҳаммй. эркаклар
ва аёллар, болалар шундай осон алданардилар-
ки, ва унинг сассиғини, мушук ахлати, пишлоқ
ва сиркадан бино бўлган ўзига ўхш аган ҳидни
ҳидлардилар, уни эса, Гренуйни, ташландиқ ва
ҳаромини ўзлари қатори қабул қилардилар.
Тиззаларида у болани, катталар орасида қи-
силиб қолган кичкина қизалоқни ҳис этди. Қал-
лобларча қийналишни ифода этиб уни кўтарди,
унга яхшироқ кўриниш учун қўлларига олди.
Онаси бунга нафақат кўнди, балки унга миннат-
дорчилик билдирди, кичкинтой эса қувонч билан
роҳатланиб қийқирди.
Шундай қилиб Гренуй ёлғондакам олижаноблик
жазавасида бегона болани бағрига босганча оло-
мон орасида тахминан чорак соат туриб қолди.
Ёнидан қўнғироқларнинг қулоқни батанг қилувчи
овози ва одамларнинг хурсандчилиги билан қў-
шилган тўй тантаналари ўтиб бораркан, тепасида
тангалар ёмғири жарангларкан, Гренуйда бошқа