Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

алданди. Энди у билдики, янада кўпроғига эриша
олади. Бу ҳидни янада яхшилай олишини билди. У
нафақат одам ҳидини, балки одамга хос бўлмаган,
фаришталарга хос, шунчалар таърифга сиғмас гў-

---

190
Патрик Зюскинд
зал ва ҳаётбахш, уни туйиб ҳар бир киши сеҳр-
ланиб қоладиган ва бу ҳидни олиб юрган Гренуй-
ни бутун қалби билан севиб қоладиган ҳид ярата
олади.
Ҳа, уларни яхши кўришга мажбур ҳилади.
Унинг ҳиди таъсир доирасида бўларкан, улар уни
нафақат ўзига зосшаган деб қабул қиладилар, бал-
ки уни акдцан озиб, ўзини унутиб 5гхши кўриб
қоладилар, уларни .ҳаяжондан титраш га, қичқи-
ришга, ёқимлиликдан ҳўнграшга мажбур қилади,
унинг, Гренуйнинг ҳидини озгина сезишлари би-
ланоқ улар худди Худонинг совуқ кундури ости-
даги каби тиз чўкадилар! У, ўз тахайюлида бўлга-
нидек, ҳидларнинг қодир худоси бўлишни иста-
ди, лекин энди - ҳақиқий дунёда ва реал одамлар
устидан. Ва билардики, бу унинг кўлидан келади.
Негаки одамлар кўзларини юмиши ва буюклик,
даҳшат, гўзалликни кўрмасликлари, қулоқларини
беркитиб одамлар ва сўзларни эшитмасликлари
мумкин эди. Лекин улар муаттарликка берил-
масликлари мумкин эмасди. Негаки муаттарлик
- бу нафаснинг биродаридир. Муаттарлик билан
одамларга киради ва улар, агар яшашни хоҳла-
салар, ундан ҳимоялана олмайдилар. Муаттарлик
эса энг чуқур ерга, тўппа-тўғри юракка сингадй,
ва у ерда ёқтириш ва жирканиш , қўролмаслик
ва қизиқиш, муҳаббат ва нафрат ҳақидаги қать-
ий муҳокамани бошдан кечиради. Ким ҳидга эга
бўлса, ўш а одамлар қалбини эгаллайди.