Зюскинд янги аор двлоди — — цгошкёнт

Гренуй ўриндиқда хотиржам ўтирарди ва ил-
жаярди. Одамларни бўйсундиришга қарор қилиб,
у лаззатбахш кўтарилишни ҳис қилмади. Кўзла-
рида телба олов йўқ эди, аҳмоқона қийшайиш
унинг юзини бузмаганди. У ж азавага тушмаган-
ди. У шу қадар аниқлик ва қувончга тўлгандики,
ўзидан, умуман, нима учун буни хоҳлаётганини

---

«Ифор>
191
сўрарди. Ёвузлик билан обдан тўйинганлиги учун
буни хоҳлаётганини ўз-ўзига айтди. Шу сонияда у
илжайди ва кўнгли тўлди. У қандайдир бир бахт-
ли одам каби мутлақ бегуноҳ кўринарди.
Бир қанча вақт у ўйга ботганча хотиржам ўти-
риб қолди ва кундур билан тўйинган ҳаивони ичи-
га чуқур-чуқур тортди. Кейин яна ўз-ўзидан мам-
нун илжайиш юзида ўйнади. Барибир қандай
ночор бу Худонинг муаттарлиги! У қандай кул-
гили аҳмоқ ҳидни таратяпти. Чўғдонларда буғга
айланаётган ҳатто ҳақиқий кундур ҳам эмасди.
Бу аргувон кўмири, долчин, селитра аралашмаси
қўшилган ёмон қалбаки нарса эди. Худо бадбўй
эди. Худо кичик ночор сассиқча эди. Уни, Худони
алдагандилар, ёки унингўзи, худди Гренуй каби -
фақат анчагина ёмонроқ - алдоқчи эди!
33
Маркиз де ла Тайад-Эспинасс янги атирлардан
ҳаяжонда эди. Ажойиб, дерди у, ҳатто унинг учун,
ҳалокатли суюқлик кашфиётчиси учун атир каби
иккинчи даражали ва учувчан модданинг шахс
умумий ҳолатига лол қолдирадиган таъсирини ку-
затиш ҳайратланарлидир: ҳаммаси бу модданинг
таркибидагилар ер билан нақадар яқин ёки узоқли-
ги билан боғлиқдир. Бор-йўғи бир неча соат олдин
бу ерда ранги оқарган ва ҳушдан кетишга яқин
ҳолатда ётган Гренуй унинг ёшидаги ҳар қандай