Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

44
― Ўзи буларни нима қилмоқчисан? Неча йилдан буён юрмайди, занглаб
ҳам кетгандир.
― Ҳали ўйлаб кўрмадим. Балки Доулингга бериб тузаттирарман.
― У жуда қиммат олади. Тузатиш учун янги мотоциклнинг пулини
сўрайди. Дадам пикапни совға қилганда энди тез-тез устага бориб турсам
керак деб ўйлагандим, лекин Жейкоб уни яхши сақлагани учун бунга
ҳожат қолмади. Бирдан хаёлимга келган фикрдан қувониб кетдим.
― Мен уни кимга кўрсатишни биламан, — дедим болакайга У ҳам
қувончимга шерик бўлиб, жилмайди ва қўл силтаб хайрлашди. Дадамдан
олдин уйга бориш учун шошилишим кёрак. Уйга кирган заҳотим
телефонга ёпишдим.
― Марҳамат қилиб, шеф Свонни чақириб берсангиз.
― Салом, Белла, — деди Стив овозимдан таниб. — Ҳозир чақираман.
― Нима бўлди, Белла? — жиддий сўради дадам гўшакни олиши билан.
― Тинчлик, нима, мен фақат бирор фалокат бўлса қўнғироқ қиламанми?
— аразлаган бўлдим.
― Олдин сира қўнғироқ қилмасдинг, нима гап?
― Тинчлик, фақат Блейкларнинг уйига қандай бориш кераклигини
сўрамоқчийдим. Жейкоб билан учрашмоқчи эдим. Анчадан буён
кўрганим йўқ уни.
Дадамнинг қувониб кетгани овозидан билинди.
― Жуда яхши, ручканг борми?
Дадам яхши дам олиб келишимни тилаб хайрлашди. Мен у ерга дам
олгани бормаётганимни айтмадим.
Шаҳардан катта тезликда чиқиб борарканман, Жейкобни ёлғиз учратишни
умид қилардим. Агар Билли амаки уйда бўлса ташрифим сабабини
дадамга айтиб қўйиши мумкин.
Блейкларнинг кичкина ёғоч уйини дарров танидим. Қизил рангга бўялган
уй омборхонани эслатарди. Машинадан тушиб улгурмасимдан Жейкоб
ойнадан бош суқди. Таниш мотор овозидан ким келаётганини билганди.
― Белла! — қувониб жилмайди у. Оппоқ ялтираб турган тишлари
жигарранг терисига жуда ярашарди. Сочига эътибор бермабман. Олдин
сочини ўстириб, йиғиб юрарди. Энди эса чиройли қилиб қирқтириб
олибди. Ўтган саккиз ой ичида анча ўсибди. Елкалари кенгайиб, юзи
жиддий тус олиб, келишган йигитга айланганди.
― Салом, Жейкоб! — дўстона табассуми кайфиятимни кўтарди. Уни
кўриб турганимдан хурсанд бўлаётганимдан ўзим ҳам ҳайрон эдим.
Жейкоб Блейк менга ёқишини биринчи марта ҳис қилдим.
― Ўсиб кетибсанми? — дедим кулганча бўйимизни ўлчарканман.
У мамнун жилмайди ва “Нақ бир қаричга ўсдим”, деди гулдираб. Унинг
овози ҳам анча дағаллашганди.
― Ҳей, дароз! — дедим уни калака қилиб.