Зулмат остонасидаги муҳаббат (2-фасл) “янги ой” Стефани Майер

 https://telegram.me/e_kutubxona

---

40
Балки бир кун келиб унинг кўзлари рангини, нафаси тафтини унутарман,
чунки уни ўйлашга ҳаққим йўқ. Лекин у барибир ёдимда яшайверади,
тириклигимнинг сабаби ҳам у. Унинг бу дунёда борлигини билганим учун
ҳам яшашим керак. Айнан шу нарса мени Форксга боғлаб турибди, уни
деб барча азобларга чидашга розиман. Дадам мени бошқа шаҳарга
жўнатаман деганда жон-жаҳлим билан қаршилик қилаётганимнинг сабаби
ҳам шу. Унинг ҳеч қачон қайтиб келмаслигини била туриб, шундай йўл
тутаётгандим.
Турар жойимни ўзгартирсам, бегона одамлар орасида уни унутишим
мумкин эди, лекин буни сира истамасдим. Ҳозир ғалати ҳолатда эдим —
эслашни ҳам истамайман, унутишни ҳам!
Жессика мени уйим ёнида ташлаб, ҳатто хайрлашишни ҳам лозим кўрмай
машинасини ўт олдирди. Дадам остонада қўлларини чалиштирганча мени
кутиб турарди.
― Салом, дада, — дедим ва тезда хонамга чиқиб кетмоқчи бўлдим.
― Қаерда эдинг? — кескин сўради дадам,
Мен ҳайратланиб қарадим:
― Кинога бордим, Жессика билан Порт-Анжелесга. Эрталаб айтгандим-
ку!
Дадам норози оҳангда давом этди:
― Шунақа, дегин... Яхши дам олдингларми?
Ниҳоят дадамнинг қаттиқ нигоҳидан қутилиб хонамга югурдим. Ўзимни
диванга ташларканман, кутганимдек бутун танамни қаттиқ оғриқ емира
бошлади.
Соғинч худди юрагимни парчаламоқчи бўлгандек буровга олар, оғриқдан
қўлларим музлаб, нафас олишим тезлашди. Уни ўйласам шу аҳволга
тушишимни билганим учун ҳам уни хаёлимдан қувардим. Бефарқлигим
минг марта яхши эди, бунчалик қийналмасдим. Бугунги галлюцинация
кутилмаганда туйғуларимни уйғотиб юборганди. Анчадан буён биринчи
марта эртага мени нималар кутиши
мумкинлиги ҳақида ўйладим.
 https://telegram.me/e_kutubxona

---

41