Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

ни тўлдир!” дейди. Бошқаси эса: “Эй Аллоҳ, 
(садақа бермасдан, бойлигини ўзида)
ушлаб турган 
(киши моли)
га талофат етказ!” дейди”
(Бухорий, Муслим, Аҳмад ривояти). 
Ҳар куни осмондан икки фаришта тушади. Улардан бири: “Эй Аллоҳ, мол-дунѐсини Сенинг 
розилигинг йўлида инфоқ қиладиганлар бойликлари ўрнини тўлдир, уларга кўпайтириб бер”, – деб дуо 
қилади. Бошқаси эса: “Эй Аллоҳ, бахиллик қилиб бойлигини керакли жойларга сарфламай, ўзида ушлаб 
турганлар молига нуқсон етказ!” – дейди. 
Маълумки, фаришталар Аллоҳ таоло амрини сўзсиз бажаришади. Уларнинг Аллоҳ ҳузуридаги 
мартабалари юқори, дуоси ижобат бўлишида шубҳа йўқ. Демак, инфоқ қилсам, молим камайиб қолади, деб 
хавфсирамасдан, ўртача йўлни тутган ҳолда Аллоҳ йўлида сарфлаш лозим. Акс ҳолда, бойлигимизни янада 
кўпайтириш учун бахиллик қилиб ўзимизда ушлаб тураверсак, унга бирон талофат етиши мумкин. Бундан 
чиқди, садақа қилсам, молим камайиб қолади эмас, бахиллик қилсам, молимга талофат етади, деган 
эътиқодда яшаш тўғри бўлади. 
َو َع
ْن
َأ
ِبِ
ُى َ
ر ْػة َر َة
َر
ِض
َي 
ُللها
َع ْن
ُو َأ
َّف 
َر ُس
َؿو
ِللها
َص َّل
ُللها ى
َع َل
ْي ِو 
َوػَس
َّل َم 
ػَق
َؿا
: 
دَه
 َلي
 
 ُللها
 دَع
 َّز 
 َودَُ
 َّل
 ََ :
 ْندِف
 ْق 
دَط
دْبا ي
 َن 
 َْآ
 َم 
 َُ ،
 ْندِف
 ْق 
 َع َل
 ْي
 َك
 
ُهاَوَر
ْلا
ُب َخ
ِرا
ُّي
.ُدَْحَأَو ٌمِلْنُمَو
Яна Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ривоят қилади: