Ўзбек диалектологияси

-(у) вуз 
қўш имчаси 
-миз, -имиз 
қўш имчасидан 
лаблаш иш натижасида келиб чиққан: 
делемъз >делевуз, ўйъмъз >
ўйувуз >ўйў:з 
қиёсланг: 
келдъмъз >келдувуз > келду:з > келдуз.

---

Худди шундай ҳолат нг товушининг й ундошига ўтиши натижасида
II шахс кўплигида — (ъ) нгъз нинг -ъйъз кўринишига ўтишида ҳам 
кўзга ташланади: етенгъз > етейъз; кезънгъз > кезъ:з > кезъз.қиёсланг: 
бердънгъз > бердъйъз > бердъ:з > бердъз.
Лаҳжада сўзга эгалик қўшимчаси қўшилганда баъзан ўзакда фонетик 
ўзгариш содир бўлади. Жумладан 
ъ 
тушади: 
қерън > қэннъ > қэннъцг
> қэннм; қойън > қойън, қойнъц, қойнъм 
(Тошкент).
у тушади: 
бурун 
> 
буннъ, буннъц, буннъм 
(Тошкент).
е 
тушади: 
шеҳер 
> 
шеҳръ, шеҳръц, шеҳръм 
(Тошкент).
қ> ғ 
ҳодисаси юз беради: 
ортеқ 
> 
ортегьм, ортеғьц, ортеғь.
к> г 
ҳодисаси юз беради: 
елек > елегъ, елегъц, елегъм.
Тошкент тип шеваларда эгалик кўрсаткичи кўплик қўшимчасидан 
аввал қўшилиши ҳам мумкин: қиёсланг: 
узъмъйле, беғьйле 
(Тошкент), 
узумлеръц, беғлеръц 
(Фарғона). Лаҳжада абстракт эгалик кўрсаткичи 
ҳам 
(-нъкъ //-д ъ к ъ // -тъкъ) 
мавжуд бўлиб, у қаратқич келишиги 
ьшг,
-инг 
-қў ш и м ч аси га 
-ки 
сўз ясо вч и қ ў ш и м часи н и н г қўш и ли ш и
натиж асида ҳосил бўлган: 
менъкъ, сенъкъ, бъздъкъ, бэшшъкъ,
темърръкъ.
Лаҳжада кўплик м орф ологик ва си н такти к усул билан ҳосил 
қилинади.
Ўзбек адабий тилидаги -
лар 
кўплик кўрсаткичининг лаҳжада турли 
шакли мавжуд: