Yangiasr avlopi

-  

Unga xuddi...  buldogga qiziqqandek qiziqa- 

man.  Lekin  uning  yaxshi  fazilatlari juda  ko

4

p, 

ayni vaqtda u bilan o'zgacha munosabatda boli-

---

Martin Iden

245

shim uchun... xalaqit beradigan tomonlari 

о z  emas.  Ко‘rib  turibsizki,  men  hamma  narsa 

to'g'risida  oyiab  qo^yganman.  U  so'kinarkan, 

chekarkan, icharkan, mushtlasharkan ham, bu 

to‘g‘rida  menga  uning  o‘zi  gapirib  berdi,  hatto 

mushtlashishni yaxshi  ko‘rishiniyam  aytdi.  Bu 

mutlaqo men orzu qilgan... -  birdan qizning ovozi 

so'ndi, so‘ng past ovoz bilan jumlani tamomladi:

- Men er qilishni xohlagan odam emas. Bundan 

tashqari,  u qo‘pol,  kuchi haddan tashqari ко‘p. 

Mening  sevikli  yorim  fusunkor  shahzodaga 

o'xshab, xipcha bel, sarvqomat, qop-qopa sochli 

detain yigit bolishi kerak. Yo‘q, xavotir olmang, 

Martin Idenga ishqim tushmaydi, agar uni sevib 

qolsam,  eng baxtiqaro qiz bolardim.

-  Men  buni  aytganim yo‘q,  -  dedi  onasi muj- 

mal  qilib,  -   lekin  sen  uni  o^ladingmi?  Bunday 

odam har jihatdan senga munosib  emas...  Agar 

seni sevib qolsa, nima boladi?

-   Lekin  u...  u  meni  anchadan  beri  sevadi!  -  

deb chinqirib yubordi Ruf.

-  Shunday bolishi muqarrar edi, -  mehribon- 

lik  bilan  dedi  missis  Morz.  -   Axir  seni  bilgan 

odam sevmay tura olarmidi?

-  Olni meni yomon ko‘radi! -  jo'shqin ovoz bi­

lan  dedi  Ruf.  -   Men  ham  Olnini  yomon  ko‘ra- 

man. U menga yaqin kelganida, xuddi mushuk- 

dek  uni  timdalab  olgim  keladi,  bilaman,  u 

meni  yoqtirmaydi,  lekin,  har  holda,  uni  yoq- 

tirmasligim  aniq.  Martin  Iden  yonida  o‘zimni 

yaxshi sezaman. Hali hech kim meni sevmagan, 

«shu  qadar»  sevmagan.  Axir  «shu  qadar»  sevil- 

moq qanday yaxshi.  Nima demoqchi bolganim-

ham

---

246

Jek  London

ni  tushunyapsizmi,  oyijon?  Qiz  bola  o'zini  ayol 

deb  his  qilishi juda  ko'ngilli  bolarkan...  -   Ruf 

yuzini onasining  siynasiga yashirdi.  -  Bilaman, 

men  olgudek yomonman,  lekin  yolg'on  gapirib 

nima  qilaman,  nima  his  qilayotganimni  sizga 

ochiq aytyapman.

Missis  Morz  ham  xafa  boldi,  ham  sevindi. 

Qizi -  universitet  diplomini  olgan  qizchasi  g'o- 

yib bolib, qarshisida qaddi kamolga yetgan qizi 

turardi.  Tajriba  o'ngidan  keldi.  Rufning  tabi- 

atidagi  kamchilik  toldirildi,  toldirilgandayam 

bexatar va yengilgina toldirildi.  Bu beso'naqay 

matros  o‘z burchini  ado  etdi.  Ruf uni  sevmasa 

ham,  har  holda,  qizda  ayollik  hislarini  uyg‘ot- 

gan edi.

-  

Uning  qollari  qaltiraydi,  -  derdi  Ruf uyal- 

ganidan yuzini yashirib, -  bu ham kulgili, ham 

bema’ni,  unga  hatto  rahmim  keladi.  Qollari 

juda qattiq titrab,  ko‘zlari juda qattiq  chaqnay 

boshlaganda, unga nasihat o'qib,  hamma kam- 

chiliklarini  yuziga  sola  boshlayman.  U  meni 

boshida ko'tarib yurishgayam tayyor,  bilaman, 

uning  qollari  bilan  ko'zlari  kishini  aldamaydi. 

Shuni  o'ylashim  bilanoq,  o'zimni  ulg'aygan- 

dek  sezaman.  Demak,  vujudimda  tabiatim- 

ga  monand  bir  narsa  borki,  men  ham  boshqa 

qizlarga...  va...  va...  yosh  ayollarga  o‘xshash- 

ligimni  his  qilaman.  Bilaman,  men  ilgarilari 

ularga  о ‘xshamasdim  va  o'xshamasligim  sizni 

hayajonga  solardi.  Siz  bezovtalanayotganin- 

gizni  sezdirmasdingiz-u,  lekin  men  sezardim... 

va  Martin  Idenning  ta*biricha,  «safga  turish»ni 

istardim.

---