Umrim bahori

“UMRIM BAHORI”

Avvalombor, assalomu alaykum aziz Ustoz! Hozir men sizga aytib bermoqchi bo’lgan so’zlarim o’zimning hayotim haqida. Oddiy hayotimdagi voqealarni sizga so’zlab bermoqchiman. Ustoz bularni o’qib, menga to’g’ri nasihat va xulosalaringizni aytarsiz”. Ustoz bilasizmi inson tug’ilgandan keyin ulg’ayadi, voyaga yetadi, shu bilan birga “oltinga ham topib bo’lmas” beg’ubor bolalikni yillar o’tib qumsar ekan. Nega insonlar yoshlik davriga qaytgisi keladi. U bilan yana oshno bo’lishga intiladi. Ustoz men ham hali 18, 19 yoshga to’lishimga qaramay, beg’ubor, betashvish quvonchlarga to’la bolaligim bilan hech ham xayrlashgim kelmayapti. Haqiqatda inson umrining hech tashvishsiz o’yinqaroq davri bu ularning bolaligi ekan. Mana men ham endi katta hayot sari qadam qo’yar ekanman, turli insonlar, turli xil harakterlar bilan yuzlashaman va beixtiyor o’yga cho’mib qolaman. Aslida bu haytoga nima uchun keldim., hayotdagi maqsadim nima, nimalar mening zimmamda turganligini hayolimdan o’tkazaman. Ustoz men haqiqiy hayot nima, yashashdan maqsad nima ekanligini to’g’risi mana shu dargohga, litseyga kelib angladim. Bu yerda barcha ustozlarimdan nimalarni o’rganib, hayotga bo’lgan muhabbatim yanada ortdi. Rostini tan olib aytamanki, men ozgina bo’lsada odam bo’lishni shu yerda o’rgandim, to’g’risi. Ustoz bu yerda siz kabi ustozlardan juda ko’p narsalarni o’rgandim. Men bu yerda hech qayerda ko’rmagan mehrni, ahillikni, hamjihatlikni ko’rdim. Ustoz men ishonch bilan aytaman, kelajakda qaysi sohada, qaysi hunarni egallamay, o’z kasbimning yetuk mutaxassisi bo’lib yetishaman. Chunki men sizlarning tarbiyalaringizni, ta’limingizni, sizlarning hadislaringizni olyapman. Meni buyuk ishlar, vatanim, ota-onam, barcha yurtdoshlarim oldidagi burchim kutyapti. Men o’zbek o’g’loniman. Tomirimda buyuk bobokolonlarim qoni oqmoqda. Mana ustoz mening aslida hayotdagi maqsadlarim ham shular. Lekin men bu bilan cheklanib qolmoqchi emasman. Nafaqat “tog’ni joyidan siljitishga, balki tog’ni talqon qilishga” ham harakat qilaman, biroq ustoz buning uchun tinimsiz harakat qilish kerak. Mana shu maqsad yo’lida sizlarning maslahatlaringizga, o’gitlaringizga tayanaman. Ustoz to’g’ri, sizlar bizlarga jon kuydirib ta’lim beryapsizlar, biz esa buni unchalik qadrlamayapmiz. Biroq men o’qib, ta’lim tarbiya olib, otamiz Islom Abdug’aniyevichni buyuk ishlarini davom ettirmoqchiman. Shu o’rinda otamizning quyidagi so’zlarini yodga olmoqchiman. “Farzandlarimiz bizdan ko’ra kuchli, bizdan ko’ra bilimli va albatta bizdan ko’ra baxtli bo’lishlari shart. “Nimadan g’ururlanasiz?” - deb so’rasangiz men aytardim. Men yoshlarimizdan g’ururlanaman. Yoshlarimizning ko’zi yonib turganidan g’ururlanaman, shunday g’ururlanamanki, ular bilan uchrashganda, aytaylik, mana menman, mana men shu yurtning o’g’loniman, qiziman. Men bu yurtni dunyoga tanitaman” - degan so’zidan shunchalar g’uurulanamanki, menga nima qanot bo’ladi, shu yoshlarimizning ko’zi yonib turganidan g’ururlanaman. Kerak bo’lsa, ularga yangi yangi imkoniyatlar yaratib berishga menda g’urur-iftixor paydo bo’ladi”. Doimo qalbimizdasiz, Otajon. Ustoz, shunaqa gaplar, men otamiznig buyuk ishlarini davom ettirmoqchiman. Ustoz, menga yo’l yo’riq ko’rsatingizlar, iltimos. To’g’ri, darsda men ancha sustman. Lekin ishonsangiz har daqiqa otamning suratlariga qarab, ularga qarata shunday aytaman “Otajon sizing ishlaringizni davom ettiraman, chunki tomirimda, vujudimda sizlarnig qoningiz oqyapti”, - deb, o’zimni olg’a borishga undayman. Xullas, ustoz, men ham ozgina bo’lsada, hayotni shu dargohda sizdek o’qituvchilar orasida o’rgandim. Ustoz, mana bizlar ham katta hayot sari qadam qo’yar ekanmiz, har xil insonlar bilan muloqotda bo’lib turaman. Ammo endi bolalikdek samimiy iliq suhbatlarni kamdan-kam holda uchrataman. Shu o’rinda men ham eng asosiysi inson bo’lishga, odam bo’lishga harakat qilaman. Ustoz, siz uch yildan beri bizga dars berasiz. Mening qanday ekanligimni ozgina bo’lsada bilasiz. Ba’zida men o’zimda kibr –kalondimog’lik hissi ko’payib ketmadimikan, degan fikr hayolimdan o’tadi. Haqoqatdan ham, men uchinchi kursning yarmidan keyin ozgina o’zimda fe’l-atvor va yurish-turishimda o’zgarishlar sezdim. Lekin ustoz, ishonig men belgilagan tartib me’yoridan chiqmagan holda zamonaviyroq bo’lib yurishga qiziqaman. Shunday bo’lsada, menda kibr –kalondimog’lik, manmanlkik hislari borligi va ularni yo’qotishga intilishimni aytmoqchiman. Agar menda shu hislar bo’lsa, ustoz ozgina yordam bering shu illatlarni yo’qotishimga.