Sine ira et studio

H11 (1) – PLINIUS Epistulae 8.24 (8-10) > EP. 8.24 (p.136, rr. 1 – 4); C. Je hebt een reputatie op te houden (1)

1 Accedit^594, quod tibi certamen^595 est tecum^596: onerat^597 te quaesturae tuae^598 fama, quam ex Bithynia^599 optimam^600 revexisti; onerat testimonium principis^601; onerat tribunatus^602, praetura^603 atque haec ipsa^604 legatio quasi praemium^605 data.

Er komt bij, dat het voor jou een wedstrijd met jezelf is: de reputatie van jouw quaestuur rust zwaar op je, die jij als de beste uit Bithynië mee naar huis hebt genomen; de (positieve) getuigenis/erkenning van de keizer rust zwaar op je; het tribunaat, de praetuur en juist dit legaatschap, als beloning gegeven, rusten zwaar op je.

H11 (1) – PLINIUS Epistulae 8.24 (8-10) > EP. 8.24 (p.136, rr. 4 – 9); C. Je hebt een reputatie op te houden (2)

Quo magis^606 nitendum^607 est ^tibi, ne^608 5 in longinqua provincia^609 quam suburbana^610, ne inter servientes^611 quam liberos, ne sorte quam iudicio^612 missus^613, ne rudis et incognitus^614 quam exploratus^615 probatusque humanior, melior, peritior^616 fuisse videaris, cum sit^617 alioqui, ut saepe audisti, saepe^618 legisti, multo deformius amittere quam non adsequi laudem^619.

Des te meer moet er (door jou) naar gestreefd worden, dat je niet menselijker, beter, kundiger geweest schijnt te zijn in een afgelegen dan in een dicht bij Rome gelegen provincie, tussen hen die onderworpen /slaaf zijn dan tussen vrije mensen, door loting uitgezonden dan op voordracht, onervaren en onbekend dan goed bevonden en voortreffelijk, omdat het over het algemeen, zoals je dikwijls hebt gehoord, dikwijls hebt gelezen, veel schandelijker is roem te verliezen dan haar niet te verwerven.

H11 (1) – PLINIUS Epistulae 8.24 (8-10) > EP. 8.24 (p.136, rr. 10 – 14); C. Je hebt een reputatie op te houden (3)
10 Haec^620 velim^621 credas, quod initio^622 dixi, scripsisse me^623 admonentem, non praecipientem; quamquam praecipientem^624 quoque^625. Quippe^626 non vereor, in amore ne modum excesserim^627. Neque enim^628 periculum est^629, ne sit nimium, quod esse maximum^630 debet^631. Vale.	Ik zou willen dat je gelooft dat ik, wat ik in het begin heb gezegd, dit heb geschreven omdat ik je aanspoor/wil aansporen, niet omdat ik je voorschrijf; en toch ook omdat ik je voorschrijf/instrueer. Immers ik ben niet bang, dat ik in mijn genegenheid de maat heb overschreden. Want er bestaat geen gevaar, dat teveel is, wat zeer groot moet zijn. Gegroet.

12 Plinius’ brieven
Plinius’ correspondentie met Trajanus

10.96

H12 (5) – PLINIUS Epistulae 10.96 (1-4) > EP. 10.96 (p.144, rr. 1 – 5); A. Behandeling van de aangeklaagde christenen (1)
C. PLINIUS TRAIANO^632 IMPERATORI 1 Sollemne est mihi, domine^633, omnia de quibus dubito^634, ad te referre^635. Quis enim potest melius vel cunctationem^636 meam regere vel ignorantiam^637 instruere?^638 Cognitionibus^639 de Christianis interfui^640 numquam: ideo nescio, quid et quatenus aut puniri 5 soleat^641 aut quaeri^642.	GAIUS PLINIUS AAN KEIZER TRAJANUS Het is voor mij een gebruik, heer, om alles waarover ik twijfel, aan u voor te leggen. Wie kan immers beter ofwel mijn besluiteloosheid sturen ofwel mijn onwetendheid onderrichten? Ik heb nooit gerechtelijke onderzoeken naar/tegen christenen bijgewoond: daarom weet ik niet, wat en in hoeverre er óf gestraft óf onderzocht pleegt te worden.

H12 (5) – PLINIUS Epistulae 10.96 (1-4) > EP. 10.96 (p.144, rr. 5 – 11); A. Behandeling van de aangeklaagde christenen (2)

Nec mediocriter^643 haesitavi, sitne^644 aliquod discrimen aetatum, an quamlibet teneri nihil a robustioribus differant; ^utrum detur paenitentiae^645 venia, an ei^646, qui omnino Christianus fuit, desisse^647 non prosit; ^utrum nomen ipsum, si flagitiis^648 careat, an flagitia^649 cohaerentia nomini puniantur. Interim^650, 10 iis, qui ad me tamquam Christiani deferebantur^651, hunc^652 sum secutus modum. Interrogavi ipsos, an essent^653 Christiani.

Ik heb niet weinig/nogal ernstig getwijfeld, of er een of ander onderscheid in leeftijd(en) moet zijn, óf dat zij (mensen) hoe jong ook helemaal niet moeten verschillen van volwassenen; of gratie moet worden verleend aan berouw, of dat voor hem, die eenmaal christen is geweest, geen voordeel mag zijn ermee gestopt te zijn; of de naam alleen al, ook als hij geen misdaden heeft begaan, moet worden gestraft óf de misdaden die samenhangen met de naam moeten worden gestraft. Ondertussen heb ik bij hen, die bij mij als christenen werden aangegeven, deze/de volgende regel/vaste procedure gevolgd. Ik heb hen zelf/persoonlijk ondervraagd, of ze christenen waren.

H12 (5) – PLINIUS Epistulae 10.96 (1-4) > EP. 10.96 (p.144, rr. 12 – 16); A. Behandeling van de aangeklaagde christenen (3)

Confitentes^654 iterum ac tertio^655 interrogavi^656 supplicium^657 minatus^658: perseverantes^659 duci iussi. Neque enim dubitabam^660, qualecumque esset, quod faterentur, pertinaciam certe et inflexibilem 15 obstinationem debere puniri^661. Fuerunt alii similis amentiae^662, quos, quia cives Romani erant, adnotavi in urbem remittendos^663.

Wanneer ze bekenden/Degenen die bekenden, heb ik (ze) opnieuw/een tweede en een derde keer ondervraagd, terwijl ik dreigde met de (dood)straf: wanneer ze volhielden/van degenen die volhielden, heb ik bevolen dat ze terechtgesteld werden. Ik aarzelde immers niet, dat, wat het ook maar was, wat ze bekenden, in elk geval hun halsstarrigheid en onbuigzame koppigheid moesten worden gestraft. Er waren anderen van een gelijke dwaasheid die ik, omdat het Romeinse burgers waren, heb laten registreren om naar de stad over te brengen.