S h a n t a r a m

ELLİ BİRİNCİ BÖLÜM
L İsa’nın ölümünün ve Devnani malikânesindeki kadiamın estirdiği fırtı­
nanın arkasından uzun bir sessizlik geldi. Yoğun ama huzurlu haftalardı. Her 
anlarından keyif aldım. Zira bu sene yeterince fırtına atlatmıştım.
Diva varoştaki hayatına uyum sağladı. Mahalle de üzerine düşeni fazlasıyla 
yapıp ona kucak açtı. Başka da şansları yok gibiydi. Fakir kızlar için Diva göz­
lerini kamaştıran bir yıldızdı. Diva da babasının katilleri hâlâ yakalanmadığı 
için şehirdeki en güvenli yerde kalmaya mecburdu.
Gazeteler hâlâ katliamı yazıyor ve kayıp varisin nerede olabileceğine dair 
tahminler yürütüyordu. Diva’nın babasının sahibi olduğu şirketler mahkemece 
atanan bir genel müdür tarafından yönetiliyordu.
Mahallede yirmi beş bin kişi yaşıyordu ve birçoğu Diva’nın kim olduğunu 
biliyordu. Ama içlerinden biri de kalkıp bir gazeteyi arasın ya da ödül talep 
etsin? Mümkün değil! Diva bu mahallenin kızıydı. Bir omuz darlığındaki so­
kakların ve derme çatma kulübelerin Aanu’suydu. Onlardan biriydi. Onu ma­
gazincilerden ve gangsterlerden korumak boyunlarının borcuydu.
George’lar Mahesh Otel’in en üst katında daimi bir poker partisi modelin­
de hayatlarını idame ettiriyordu. Trafik ışıklarında onları gördüklerinde ara­
balarının camlarını kaldıran ünlüler şimdi terapistleri yerine Mahesh’in çatı 
katında vakit geçiriyordu. Belediye başkanı yardımcısı kesesini doldurmaya 
başlayınca, Mahesh’teki oyunu bir dinlenme ve eğlence aktivitesi olarak ilan 
edip kumarla ilgili kanunlardan muaf tuttu. Bir ara da bir vergi denetçisi geldi 
ama o da voliyi vurunca bu sefer Mahesh’teki oyun, kayıtlara bir hayır işi olarak 
geçti. Başka bir gün Bollywood’un en yeni ve güzel yıldız adaylarından biri 
arka arkaya tam altı el kazandı. Bu sefer de, Bollywood’da ne kadar erkek aktör 
varsa onun rekorunu kırmak için kıyasıya bir mücadeleye girişti.
Didier şaşılacak bir gayretle kendini dedektiflik bürosuna adadı. Erken 
kalkması o kadar alışılmadıktı ki, onu sabahın sekizinde hazır ve nazır gördü­

---

ğüm ilk gün resmen paniğe kapıldım. Didier her gün bir saat güneş ışığının 
herkese yeteceğini savunurdu. Ona göre, gün batımından bir saat önceki ay­
dınlık hem gayet hoş, hem de kâfiydi.
Yıllardır tanıdığım gece kuşunun sabah versiyonu önceleri bana bir hayli 
tuhaf geldi doğrusu. Dakik, çalışkan, hatta espritüeldi.
Büro açıldıktan birkaç hafta sonra Naveen, “Biliyor musun? Didier’yle iş 
arkadaşlığımızın bu kadar iyi gideceğini ummazdım doğrusu,” dedi. “Arı gibi 
çalışıyor.”
“Sen öyle diyorsan,” diye mırıldandım.
“Ne o? Sen bu hâlinden memnun değil misin yoksa?”
“Ben sadece... Ne bileyim? Yıllar sonra Didier’yi kanunlara uygun bir iş 
yaparken görmek biraz garip geliyor galiba.”
Yeni Didier gerçekten de dedektifliği müthiş ciddiye alıyordu. En çok 
okunan günlük gazeteye -Ranjit’inkilerden biriydi- Ranjit Medya’nın patronu 
Ranjit için kayıp ilanı verdi.
İlan bizi Ranjit’le ilgili bir ipucuna götürmedi ama şehirdeki herkes büroyu 
konuşur oldu. Bir düzineden fazla müşteri ellerinde sevdiklerinin fotoğrafları ve 
polis dosyalarıyla dedektiflik bürosunun kapısını çaldı. Didier’nin sokaktaki bağ­
lantıları ve Naveen’in iz sürme becerisi sayesinde arananlardan ikisi birkaç hafta 
içinde bulununca yeni müşteriler geldi. Hepsi de ücreti nakit ödemeye razıydı.
Karla haklıydı tabii. Böyle bir hizmete ihtiyaç vardı. Polisin elindeki aydın­
latılmamış dosyalar kaybolan insanların yakınlarının gönüllerinde yara, teşkilat 
için de bir itibar kaybıydı. Dolayısıyla büronun bulduğu her kayıp birçok in­
sanın yüzünü güldürüyordu.
George’ların partilerine ara sıra Vinson’la Rannveig de geliyordu. Vinson 
mutluydu ama Rannveig onu kovmadıkça ya da bir yerde beklemesini söyle­
medikçe yine bir tazı gibi peşindeydi.
Gözlerinin rengi mavi bir bardaktaki buzları andıran Rannveig, sevgilisi­
nin ölümünü unutmuş gibiydi. Bir daha bana ondan hiç bahsetmedi. Ama 
erkek arkadaşının hayaleti bir kabulleniş nehrinin sularına gömülse bile, gölge­
si Rannveig’in genç yüzünden geçmedi. Değişen her surat ifadesinde ya da en 
ufak bir jestinde gizli bir tereddüt vardı.
Buna rağmen Rannveig sağlıklı ve moralli görünüyordu. Son zamanlarda 
Karla’nın giyim tarzını benimsemişti. Pamuklu taytın üzerine ince bir 
salıvar
kameez
geçiriyordu. Tepeden atkuyruğu yaptığı saçlarıyla tamamladığı bu tarz 
ona pek yaraşıyordu. Bazen şüpheleri dağıldığında o kadar içten gülüyordu ki, 
âdeta yüzünde güller açıyordu.

---

Ranjit esrarengiz bir şekilde ortadan kaybolduğundan beri, Kavita Singh, 
Ranjit Medya bünyesindeki en büyük gazetenin yardımcı editörlüğüne yük­
selmişti. Bunda Karla’nın büyük etkisi vardı tabii. Kavita’nın yaptığı haber­
lerin kamuoyunda rağbet görmesi, onun bu kararı daha kolay almasını sağ­
lamıştı.
Kavita’nın yaratıcılığı gazeteyi iki hafta içinde bambaşka bir havaya bürün­
dürmüştü. Sağa ya da sola kaymayıp dosdoğru hedefe yönelmişlerdi. Bombay 
yaşamak için harika ve heyecan verici bir yerdi. Kavita ilk editoryal yazısında 
kendimizi başka şehirlerle kıyaslamaktan vazgeçelim,
demişti. 
Açın gözlerinizi!
Ne büyük bir sosyal deneyimin parçası olduğunuzu ve bu sistemi döndüren en
önemli gücün sevgi olduğunu görün.
Herkes buna bayılmıştı. İnsan bazen doğduğu yerin güzelliğini bir başka­
sının tasdik etmesini bekler. Kavita’nın yazısı her Mumbailinin kalbinde bir 
ateş yaktı. Kavita kalplerine dokunana kadar hiçbiri içten içe yıllardır bu ana 
hazırlandığının farkında değildi. Gazetenin tirajı yüzde dokuz arttı.
Kavita nın başlattığı 
şehrimle gurur duyuyorum
akımı bir dizi sosyal etkinliği 
beraberinde getirdiğinde Karla uzun uzun güldü. Ona tam olarak neye güldü­
ğünü hiç sormadım. O da söylemedi.
Teklifimi kabul edip yan süite taşındı ve bir hafta tadilatlarla uğraştı. Tıpkı 
benimki gibi bir salon, bir yatak odası ve dolaplı bir koridordan oluşan dairesi 
âdeta bir Bedevi çadırına dönüştü.
Bütün odalara asılan gök mavisi ve beyaz müslinden drapeli kumaşlar tava­
nı tamamen gizliyordu. Lambalar eski demiryolu fenerleriyle değiştirildi.
Karla yatak ve salondaki yazı masası dışındaki bütün mobilyaları kaldırttı. 
Aşağıdaki müzik dükkânından bir masa alıp bacaklarını kestirdi. Böylece yere 
bağdaş kurabilecekti.
Bütün muşamba zeminlere Türk ve İran halıları serdi. Hatta onları üst üste 
yığdı desem daha doğru olur galiba.
Metro kavşağına bakan, benimkine bitişik balkona günün beyaz sıcağını 
dağıtan kırmızı ipek sariler astı.
Gecelerimizi birlikte geçirmiyorduk. Yine de cennette gibiydim. Dokuz yıl 
önce hayatımı bir utanç bataklığına attığımdan beri yaşadığım en güzel gün­
lerdi aslında.
Özgürlük, mutluluk, adalet ve hatta aşk aynı bütünün parçalarıdır; iç hu­
zurunuzun. Uyuşturucu almak için birinden ilk kez para istediğimde ve onun 
kalbine korku saldığımda, kendi hayatımın topraklarına çizdiğim çizgiyi aştım. 
Ama Karla, Amritsar’a taşındıktan sonra küreğim elimden düştü ve vicdan aza­

---

bımın mezarlarım kazmayı bir süreliğine bıraktım. Hemen her gün üç öğünü 
de birlikte yiyorduk. Ayrı ayrı yapmamız gereken işleri çabucak halledip yeni­
den buluşuyorduk.
Her fırsatta şehrin altını üstüne getiriyorduk. Karla canı istediğinde arabayı 
kullanıyor, Randall da arka koltukta bir soda molası veriyordu. Birkaç filme ve