С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

итдек, унга томон югурди ва оёғига илашган бир тошни ердан
кўтариб Одинага қаратиб отди, тошнинг зарбидан Одинанинг бонш
ёрилиб, ўзи ерга йиқилди. Арбоб Камолнинг ғазаб ўти бу билан-
гина сўнмади: ерга ағанаганча қонга бўялиб ётган Одинани оёғи
билан тепар ва товушининг борича бақириб сўкар эди.
Одина бошлаб жон аччиғида:
— Вой, ўлдим, тавба қилдим,— деб додласа ҳам, кейиндан
бутунлай ҳолдан кетди, Арбобнинг оёғи остида жонсиз тулумдек
ётиб, у ён-бу ён юмаловдан бўлак ҳаёт асари кўрсата олмас
эди. Аммо Арбоб ҳамон бақирар, сўкар ва урар эди.
Бу вақтда мачит олдига хуфтон намози учун йиғилган «кат-
талар» Арбоб Камол уйидан сўкиш, қарғиш ва уриш товушлари-
ни эшитиб, имом-домла бошлиқ у ерга келдилар.
Уриш ва бақиришдан чарчаган Арбоб, катталар келиши билан
Одинани ўз ҳолича қолдириб, улар сўз очмасдан бурун воқеани
баёнламоққа киришди:
— Бу она талоқ, кўрнамакни қаранг,— деди Арбоб,— нима
қилган? Менинг ош-нонимни еди, кийимимни кийди, отасининг
ўлигини бўлса мен кўмдим, шунча яхшиликларим бадалига букун
подани ўз бошига қўйиб, ўзи ухлаган ёки ўйин билан овора
бўлган, натижада бу шишаки қўй жарга йиқилиб, шу ҳолга тушган.
Бу жувонмаргни ҳали ҳам урмоққа ҳаққим йўқми?.. Урмоқ нари
10
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

турсин, ўлдирмоққа ҳам ҳаққим бор. Бир қўй бундақа гўдакнинг
юзтасидан яхшироқ. Сизлар келмаганда, ҳалигача буни ўлдирар
эдим. Энди бу ишнинг чорасини сиз қишлоқ катталари кўрар-
сиз.
«Катталар» бундай воқеаларда рамузфаҳм1 бўлмасларми?..
Улар ҳам Арбоб Камолнинг ғазаби қаерга борганлигини сезиб,
Одинанинг бошига келдилар, унинг яраларини кўрган бир мўйса-