С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ҳайдаб уйга жўнади. Уйга яқинлашган сари унинг юрагининг
уриши, вужудининг титраши ортар эди.
«Арбоб Камол ҳар нима қилганида ҳам ўлдиришдан ортиқ иш
қўлидан келмайди-ку, мен учун шу тирикчиликдан кўра ўлмоқ
8
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

www.ziyouz.com kutubxonasi

---

минғ қатла яхширокдир, шундай бўла туриб, нима учун қўрқа-
ман, нима учун ўлимни шодлик билан қарши олмайман?» —
деб ўз-ўзини юпатди ва бу муҳокаманинг натижасида қўл-оёғи
мадорланди. Бу вақтда хўжайиннинг дарвозаси олдига келиб етган
эди.
* * *
Одина эшак устидан аввал майиб бўлган қўйни авайлаб туши-
риб девор тагига қўйди, ундан сўнг ўтинни агдариб, подани ҳам
қўрага киргизди.
Арбоб Камол эшакнинг ҳанграши ва қўйларнинг маърашини
эшитгач, еб турган ошини чала қолдириб, ташқарига чиқди, кун-
далик одати бўйича, молларни бирма-бир кўздан кечиргандан
кейин бирдан:
— Одина, қора шишаки қаерда?!— деб бақирди.
— Мана бунда,— деб девор тагини кўрсатди Одина.
Арбоб:
— Падар наълати, бу ҳаромзодаликни кимдан ўргандинг, бу
қўйни ўғирламоқчи бўлиб қўрага киргизмадингми, сени бир ура-
йинки, ўттиз икки тишинг* синиб, ҳалқумингга тиқилсин,— деб
девор тагида ётган қўйнинг олдига борди ва унинг майиб бўлгани-
ни кўриб, қайнар қозондек тошди:
— Бу қандай ҳол?!— деб Одинага қараб бақирди, огзига кел-
ган сўз билан уни сўка бошлади.
Одина воқеани ҳикоя қилиб бермоқчи бўлиб:
— Мен ў-ў-ўтин, те-теришга,— деб тутила-тутила сўз бошла-
ганда, Арбоб Камол сўзламоққа эрк бермай, ғадонча қараб ҳурган