С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

нидан қулайроқ йўл топиб пастга тушиб, қўй ағанаб ётган ер!га
борди. Унинг думбаси ёрилган, икки оёғи синган, гавдасининг
бошқа ерлари ҳам шикастланган эди.
Бу манзара, ёруғ кун Одинанинг кўзига қоронғи тунга айлан-
ди, қўйнинг топилуви билан юз берган қувончли дақиқа қиш
кунларининг офтобидек, қалин ва қора қайғу булутлари остига
кириб йўқолди: Одина бу ҳолнинг натижасида Арбоб Камол томо-
нидан ўз бошига нималар келажагини ўйлаб чуқур қайгуга чўмди.
Хайриятки, қўй йиқилган чоғда тошқинга тўгри келмаган ҳам
сойнинг қумлик бир ерига йиқилган эди, бўлмаса қўйни ё сув
оқизқб кетар ёки ўз залвари билан сой ёқасидаги тошларга ури-
либ, суякларигача эзилиб кетар эди.
Одина бир оз даҳшат ва ҳайратлар орасида тургандан кейин
ҳушини бошига тўплади. Қўйнинг тамом йўқолиб кетганидан кўра
майиб бўлса ҳам топилишини ғанимат билиб, оёғидан ушлаганча
судради ва бояги тушгаи йўли билан юқорига тортиб чиқарди.
Одина сира тинчлана олмас ва Арбоб Камол бу ишни оддий
сўкишлар билан кечирмас, деб ўйлар эди.
«Майиб бўлган қўйнинг ўчини олмоқ учун менинг қўл, оёқла-
римни синдирармикан ёки баданимни пичоқ билан тилиб туз ти-
қармикан ва ё бошқа йўл билан жазо берармикан?..— деб ўз-
ўзига кетма-кет сўроқлар берар ва қўрқар эди.
Одина шунақа ўйлашлар орасида ўзини йўқотган эди. Совлиқ
қўйлар маърашиб, қўзиларини эслаб қишлоққа томон юз ўгириш-
ларидан ўзига келган Одина қайтиш чоғи етганини билди. Энди
хўжайиннинг уйига бориб ҳар бир кўргиликни кўришдан бўлак
иложи йўқ эди.
Эрта билан териб қўйган ўтинларини икки боғ қилиб эшакка
ортди, юқорига қўйиладиган учинчи боғ ўтин ўрнига майиб бўлган
қўйни ортиб, устидан арқон тортиб, эшакни олдига солиб, подани