С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

биринчи ўринни Одина қочгандан кейин Арбоб Камолнинг Ойша-
бибига қилган ҳужуми ва унинг аксн ҳужуми воқеаси олар эди.
Одина бу ҳиқояларни эшитмоққа қанча ҳаваси бўлса ҳам унинг
учун бўлган номзоднинг аҳволини сўраш яна ҳам муҳимроқ эди.
Шунинг учун бувисининг туганмас ҳикоясини кесиб:
42
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Гулбиби қалай?— деб сўради.
Одинани кўриши билан ҳар бир нарсани унутган кампяр ўрни-
дан туриб:
— Худога шукр, эсон-омондир. Уни унутибман-а, унинг учун
нариги уйга жой солиб бермоқ керак эди,— деб ташқарига чиқди.
Ҳалигача бошдан-оёғигача қулоқ бўлиб орқасида турган Гулбиби-
ни иккинчи уйга киргизиб, эски-туски парча палосларни ёйиб
уни ётқизди.
— Тинч ёт, қизим! Тушимнинг яхши томони ўнг келди,— деб
тағин Одинанинг олдига қайтиб кирди. Гулбиби билан юзма-юз
кўришмоқ тилагини Одинанинг кўзидан сезган тажрибакор кам-
пир:
— Гулбиби сенинг номзодинг ва яқинда хотининг бўладиган
бир қиз бўлгани учун иккалангиз холавачча бўлсангизлар ҳам.
никоҳгача кўришманглар,— деб танбеҳлаб қўйди ва:
«Никоҳ қачон бўлар экан?» деб Одинанинг кўнглидан ўтган
сўроқни англаб:
— Мен номзодингни тезлик билан ўз қўлингга топширмоқни
тилар эдим. Лекин ҳаммадан бурун Арбоб Камолнинг жанжалини
бартараф қилмоқ керак, бўлмаса бу нобакор тўйни азага айланти-
риб юбориши ҳам ҳеч гапмас,— деб Одинанинг Арбоб Камол томо-
нидан ўйлаб юрган қўрқинчини таъкидлади.
Ойшабиби шу билан Гулбиби масаласини тугатиб, яна ўз саргу-
заштини такрор ҳикоя қилишга киришди. Лекин энди бу гаплар
Одинанинг қулоғига кирмас, унинг бутун хаёли Арбоб Камол