С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

масаласи билан банд эди. Чунки ҳар бир тилак, ҳар бир мақсад-
нинг қўлга кириши шу масаланинг ечилувига боғланиб қолган эди.
XIV
МУРОФАА
Одина бу кеча тонг отгунча Арбоб масаласида бош қотирган
бўлса ҳам, уни ечиш йўлини топмай ўзича ўйлар эди:
«Тўй, никоҳ яширин бўладиган ишлардан эмас. Уйда яшириниб
ётгандан бирон иш чиқмас, қанча яшириниб ётсам ҳам ахир бир
кун чиқажакман ёки уй-жойимни ташлаб, Гулбибидан кўнгил
узиб, ғурбат ўлкаларига қочмоққа мажбур бўларман, лекин мен
учун жон бериш Гулбибидан кўнгил узишдан осонроқдир, яхшиси
шуки, ҳар нима бўлса бўла берсин. Майдонга чиқай, ажаб эмас,
нажот йўли ҳам шу орадан чиқиб қолса».
Одина шундай мулоҳазадан кейин туш чоғларида кўчага чиқди,
мачит олдига бориб қишлоқ имоми мулла Хакираҳ билан кўриш-
ди ва унга бирмунча чой, қандни тортиқ қилди. Мулла Хакираҳ:
— Керак эмас, керак эмас эди, хайр, худо хайр берсин,—
деб чой, қандни икки қўллаб олди. Одинанинг ҳақига дуо ва
отасининг арвоҳига фотиҳа ўқиди. Сўнгра садақанинг шарофати-
дан бир оз гапириб, охирида деди:
43
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Бундан нкки кеча илгари тушимда отангни кўрган эдим,
икки юзи олмадек қип-қизил, эгнида оқ тўни, бошида оқ дастори
бор зди, менга яқинлашиб бир оз чой, қанд бериб:
«Домулла! Одинанинг ҳақига дуо қилинг, сизни дуоингиз
албатта мустажоб бўлади», деди.
Ҳали сен менга берган чой, қанд ўша тушимда кўрган қанд
билан чойга ўхшайди. Бу тушим тамом ўнг келди. Отанг арвоҳи-
нинг башоратига кўра, сенинг ҳақингдаги дуом ҳам мустажоб бўл-
са керак.
Албатта мулла Хакираҳ шунча ёлгонларни қўлига кирган қанд,