С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Лекин Одина учун бошқа қўрқинч юз берган эди:
«Ўғлинг Одина» сўзини эшитган Ойшабибининг «вой» деб
ҳушсизланиб йиқилганидек, эшикда турган Гулбиби ҳам гурс этиб
йиқилди.
Ҳақиқат ҳам, бу дақиқа ҳам хоҳ Ойшабиби учун бўлсин,
хоҳ Гулбиби учун бўлсин жуда таҳликали дақиқалардан эди.
Одатда бирданига юз берган қаттиқ қўрқиш ва ҳаддан ташқари
қувониш заиф, юмшоқ қалбли кимсаларнинг ҳалокатларига сабаб
бўлади. Ойшабиби, Гулбиби бўлса бу дақиқанинг ўзида бирдани-
га ҳам қаттиқ қўрқиш, ҳам ортнқ қувонишга учраган эдилар.
Ҳар нима бўлса Гулбцбининг ўзини тез ўнглаб олганлиги ва
эшикка суяниб турганлиги эшикнинг бир ёиилиб, бир очилишидан
билинди. Аммо Ойшабиби ҳали ҳушсиз ётмоқда эди.
Гулбибининг ўзига келганлигини сезиб ботирланган Одина
ортиқ довдираб турмади. Даҳлизни тимирскилаб мўндини топди-
да, ундан бир ҳовуч сув келтириб ҳушсиз ётган Ойшабибининг
юзига сеиди, буни бир неча дафъа такрорлагандан сўнгра совуқ сув
таъсири билан Ойшабиби аста-аста ўзига кела бошлади ва тамом
ҳушёр бўлгандан кейин бошини ердан кўтариб:
— Кўрган тушимнинг яхши томони ўнг келди,— деб Одина-
нинг бўйнига қўл солиб, уни ўпиб, шодлик йиғисини бошлади.
Сўнгра гугурт чақиб, қора чироғини ёкди. Ёругда Одинанинг
юзини кўриб, тағин бўйнига осилди, унинг юз-кўзидан ўиар эди.
Фақат бу ўнишлар қанча қизғин бўлса, ўшанча қуруқ эди: кутил-
маган шодликдан етмиш ёшдан ошган кампирнинг тили, оғзи бу-
тунлай қуруқшаган эди. Лекин унинг кўзидан туташ томиб тур-
ган шодлик ёши Одинанинг юз-кўзини шунча ҳўллаган эдики, уни
енги билан артиб турмоққа мажбур бўлди.
Ойшабиби бир оз тинчлангандан кейин уч йиллик саргузашти-
ни бир-бир ҳикоя қила бошлади. Албатта бу воқеалар орасида