Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Ayon, davlatpanoh! — Amir Idris tarxon to‘n ichidan kiygan sovutining halqachalarini shing‘irlatib, ta’zim qildi.

Mirzo Ulug‘bek uyqusizlikdan qisilgan ko‘zlari yonib, o‘g‘li Abdulazizga qaradi.

• 
  Sen ikki shahzodani olib, darhol dorussaltanaga chop- gaysen. Dorug‘a Mironshohga amri oliyni yetkazgaysen: barcha a’yon-u boyonlar darhol Ko‘ksaroyga yig‘ilsin. Mashvarat qilurmen.
  

Mirzo Ulug‘bek shitob bilan o‘rnidan turdi. Boda to‘la kosasi- ni bir sipqarishda bo‘shatdi-da, hech kimga qaramay koshonadan chiqdi.

• 
  * *
  

Qorong‘i tusha boshlaganidan bezovtalangan Mirzo Ulug‘bek otiga qamchi urdi. Shu payt oldinda, Qohira bog‘lariga kiraverishda, ot tuyoqlarining dupuri eshitilib, allaqanday g‘alayon ko‘tarildi, ilgarilab
ketgan navkarlarning qattiq-qattiq tovushlari eshitildi. So‘ng bir guruh suvoriylar ot choptirib kelib, Mirzo Ulug‘bekka yetmay to‘xtadi. Mirzo Ulug‘bek qilichini qinidan sug‘urib oldi.

• 
  Bu kim?
  
• 
  A’lohazratlari, afv etsinlar! Biz dorussaltanaga borib qayt-
  

dik!..
Ketma-ket ot choptirib kelgan shahzoda Abdulaziz bilan tund yuzli saroybon arg‘umog‘ini niqtab oldinga o‘tdi.

• 
  Davlatpanoh...
  
• 
  So‘zla!
  
• 
  Darvozalar yopilgan. Salohdorlar darvozalarni ochmoqdin bosh tortadur, hazratim...
  
• 
  Yolg‘on! — Mirzo Ulug‘bek xayolida baqirib yuborganday bo‘ldi, lekin uning ovozi xirillab eshitildi-yu, bir zum og‘ir jimlik cho‘kdi. Qorong‘ida shayxulislom Burhoniddinning: “Yo, Parvardigor!..” — deb pichirlagani va Mirzo Ulug‘bekning hansirab nafas olgani eshitildi.
  
•