Қайнона (роман). Аҳмад Лутфи Қозончи
www.ziyouz.com kutubxonasi
71
«
Раҳмат. Қуллуқ, қуллуқ» деб кутиб олишди. Шундан сўнг биринчи саволлари шу бўлди:
—
Исмини нима деб қўйдингизлар?
Абдуллоҳ исмини ёқтирганлар, жуда яхши бўлибди дейишди. Маҳалла имомининг хотини:
—
Пайғамбаримизнинг (с.а.в.) отасининг исми ҳам Абдуллоҳ экан. Ўтган кун бизникилар
Пайғамбаримизнинг (с.а.в.): «Исмларнинг энг яхшиси Абдуллоҳ ва Абдураҳмондир»,
деганларини кимгадир айтаётган эдилар. Яхши бўлибди. Бундан яхши исм бўлмайди, — деди.
Бошқа бири:
—
Энди ишлар тескарисига кстди. Хаёлга келмаган исмларни қўйишмоқда. Ҳайвонларнинг
номлари билан аташмоқда, исм қилиб қўйишмоқда. Бир ой аввал опам неварали бўлди. Отини
нима қўйдингиз, десам келин дарҳол:
«
Олтой қўйдик, холажоним. Қандай, яхшими?», дейди.
«
А? Қандай яхши бўлсин, қизим? Хеч бўлмаса Бўзтой демайсизми?», дедим. Келин
пошшага гапим ёқмади. Лекин ҳеч нарса демади. Хафа бўлгани юзидан билиниб турарди.
Дарҳол эри кўшилди.
«
Холам-а жа ҳазилкаш, Эво, ҳазиллашдилар, — деди. Сўнг менга қараб, шундайми, хола?
Қаранг Эво хафа бўлди, кўнглини олинг».
«
Ҳазил бир ёқда турсин-у, аммо, бу ишда ўзинг ҳазил қилмагин, ўғлим. Ростдан ҳам
боланинг оти Олтойми?»
«
Олтой, хола. Ё сизга ёқмадими?»
«
Ёқди десам, ёлғон бўлса. Той деб отнинг боласини айтишади. Қўяр экансиз, ҳеч бўлмаса,
Қиртой қўйинг, эл бўлади, отларнинг ола-қизил ранглисидан кўра бўз бўлгани яхшироқ»,
дедим. Йигит ҳам бир оз ранжиди.
Ранжиса ранжисин, менга нима?! Олтойдан ҳам исм бўладими? Бугун Олтой дейди, эртага
Бўзтой, индинга, Худо билсин, қандай той дейди. Бир кун келиб, отлар ҳам қолиб, бошқа
ҳайвонлар хаёлларига келади. Келиннинг исми ҳам Эво эмиш. Етти пуштимда йўқ. Ўзини
Истамбулдан топиб келтирибди. Опамдан сўрадим, кимлардан дедим, у ҳам яхши билмайди.
Мусулмонми, бошқами?... Йигит менга бир балоларни тушунтирган бўлди. Олтой қайлардаги
бир тоғнинг номи эмиш, аввал боболаримиз у ерда яшаганмиш, қаҳатчилик, очарчилик бўлгач,
бу ерга келганмиш, фалон-пистон деди, аммо кошки қулоқ солсам. Энди навбат тоғларга
келибди.
Бошқа бир хотин:
—
Бизнинг болалар қўйган исмига ақл етмайди, синглим. Менинг ҳам икки неварам бор. Эр-
хотин бир бўлиб, яхши исм қўямиз дедилар. Бирига Тонгут дейишди.
—
Иккинчисига тўғри, дуруст бир от қўйинглар, — дедим. Ўғлим: «Бу бизнинг ишимиз,
ўзимиз биламиз», — деди. Бунисини Ойкут кўйдилар. Каттасини Таҳсин, кичигини Олия дея
бошладим. «Болани ҳозирдан бошқа исмга кўниктирманг, ўрганиб қолмасин», деб жаҳллари
чиқди. Мен ҳам энди бир нарса демайдиган бўлдим. Тилим келмайди, уларнинг исмига, айб
эмасми, синглим.
Мунаввархоним бу суҳбатларни тинглаб ўтирибди. Аллоҳга шукр, ўғли улар айтган хилидан
эмас. Келини ҳам кўнглидагидек. Тўрт исмдан бирини қўйинг деганида: «Йўқ, мен бунақаснни
истамайман», дейиши мумкин эди. Дея оларди. Қайнонани бирор ишга аралаштирмаслик
ҳозирги келинлар учун одат ҳолига келди. Шундай бўлмагани учун, Аллоҳга шукроналар айтди.
Do'stlaringiz bilan baham: