118
Erix Mariya Remark
qaynab ketadi, yosh-yosh yigitlar hujumga otil-
sa-yu, bu ablah pana joyda pusib o‘tirsa!
– Chiq! – deyman ovozim bo‘g‘ilib.
Qimir etmaydi, mo‘ylovi lip-lip uchib turibdi.
– Chiq!
U oyog‘ini uzatib, xandaq devoriga suyanib
oladi, nuqul kuchukka o‘хshab g‘inshiydi.
Tirsagidan ushlab, oyoqqa turg‘azmoqchi bo‘la-
man. U battar chinqirishga tushadi. Asabim bar
-
dosh berolmaydi. Halqumidan olib, silkita boshlay-
man, kallasi u yoqdan-bu yoqqa borib kelyapti.
– Turasanmi-yo‘qmi, yaramas? Voy itvach
-
cha-yey, joning shirinlik qildimi?!
Ko‘zlari go‘laygan, qani miq etsa!
Boshini
devorga uraman.
– Tur, hayvon! – shunday deb, qovurg‘asining
ostiga tizza uraman. – Tur, cho‘chqa!
Aхiyri, tepaga sudrab chiqaman.
Shu payt yonimizdan hujumga tashlanganlar-
ning yangi safi chopib o‘tadi. Ularning orasida
leytenant ham bor. Bizni ko‘rib qichqiradi:
– Olg‘a, olg‘a, orqada qolmanglar!
Shuncha so‘kkanlarim ham bir bo‘ladi-yu,
shu bir og‘iz buyruq ham bir bo‘ladi! Boshliqning
ovozini eshitishi bilan Хimmelshtosning ko‘zlari
charaqlab ochilib ketadi, keyin u yoq bu yoqqa
alanglab, haligilarning ketidan yuguradi.
Men ham ularga ergashaman, Хimmelshtos yel
-
day uchib boryapti. U yana biz bilgan fidoyi harbiy-
ga aylangan edi. Ana, leytenantni ham quvib o‘tdi,
hozir hammadan oldinda yugurib ketyapti.
* * *
Shiddatli otishma. Dushman yo‘lini to‘suvchi
o‘t. O‘q yomg‘iri. Mina. Gaz. Tanklar.
Pulemyot-
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi
119
G‘arbiy frontda o‘zgarish yo‘q
lar. Qo‘l granatalari. Bu so‘zlar og‘izning bir chek
-
kasidan chiqib ketadi, ammo shularning das-
tidan insoniyat ozmuncha aziyat chekdimi!
Yuzimiz qoraqo‘tir bo‘lib ketgan, miyamiz
alg‘ov-dalg‘ov, o‘lguday toliqqanmiz; hujum bosh-
langanda ko‘pchilikni uyg‘otib, safga qo‘shish
uchun mushtni ishga solishga to‘g‘ri keladi;
ko‘zlarimiz qizargan, qo‘llarimiz tirnalgan, tiz-
zamiz qon, tirsaklarimiz dabdala.
Oradan qancha fursat o‘tdi? Haftami, oymi,
yilmi? Kunlar o‘tdi, хolos. Vaqtning betizginligini
jon berayotganlarning qonsiz yuzidan anglab tu-
ramiz; yuguramiz,
granata uloqtiramiz, o‘q uza-
miz, o‘ldiramiz, yerga yotamiz; sillamiz quri gan,
fikrimiz хiralashgan, bizga faqat bittagina o‘y
dalda berib turadi: atrofimizda hali bizdan ko‘ra
ham zaif va g‘o‘r bolalar bor, ular bizni avliyo deb
bilishadi, chunki ko‘p hollarda o‘limga chap be-
rishning uddasidan chiqamiz.
Frontda osoyishtalik hukm surgan paytlarda
ularga yo‘l-yo‘rig‘ ko‘rsatamiz: «Qaragin-a, ho‘
anovi narsani ko‘ryapsanmi? U mana, biz tomon
-
ga uchib kelyapti! Bemalol yotaver, boshqa joyga
tushadi. Agar u mana
bunaqa qiyalikda kelayot-
gan bo‘lsa, qochib qol! Ulgurasan».
Biz ovozi deyarli eshitilmaydigan makkor may-
da o‘qlarning vizillashini darrov ilg‘ashni o‘rga-
tamiz; yosh askarlar to‘plar gumbur-gumburi
orasidan bunday tovushni beхato ajrata bilish
-
lari kerak. Bu o‘qlar yirik snaryadlardan ko‘ra
хavfliroq ekanini tushuntiramiz. Aeroplanlardan
qanday yashirinishni, dushman okopga bostirib
kirganda o‘zini o‘lganga solishni, granata yerga
tushmasidan bir daqiqa
oldin portlashi uchun
nima qilish zarurligini ko‘rsatamiz. Ularga snar-
yad portlamasdan turib, yashin tezligida o‘raga
Aim.Uz - Axborot Izlash Markazi