p i k k i i
марта зур берди, них.оят цонга
ботган жундор бир бурда гуш тни кутарпб, силкит-
ди-да, гердайиб кулиб, деди:
— Мана у, мана у!
Ж ирканч улжаии курганлар кдргаш га туш иш ди:
— Да, аблах,, энди цизларимизки б а дном к,илиб
бупсан!
— Да, албатта, энди бизларни хурлай олмайсан,
бир бурда нон учун хотинларнинг этагияи кутарол-
майсан.
— Дей, менга к,ара, мен сендан олти франк к,арз
эдим, закалатини олиб цуй^айсанми? Борди-ю, х,алиям
цулингдан келса, мен розиман!
Бу х,азил аламли хахолаш ларга сабаб булди. Улар
цонга беланган бир парча этни худди боши пачок,-
ланган заз;арли илопдек бир-бирларига курса тишар-
ди, улар гуё ш уш ш г дастидан куп азоб чекиб, них;оят
уни эаиб таш лаш гандек эди: мана, у к,имир этмай
ётипти, у уларнинг чангалида. Улар унга тупуриш ар,
тишларини гижирлатиш ар, газаб-нафрат Силан так-
рорлашар эдилар:
— Знди у х,еч нима кдитолмайдн! д еч нима!.. У
энди эркак эмас, эпди х,еч пимага ярамайди... Энди
кумиладигап ерида
чириб ётсин!
Аш аддий кампир этни таёц учига кундириб, худди
байроцдек кутариб олди: у йулдан югурарди, кетидан
эса ций-чув к,илкб, тузиб, бошца аёллар чопишарди.
Гуш т дуконидаги шалвиллаб ётган бир парча этни
эслатувчи хун ук олатдан цон томиб турарди.
Мегра хоним х,амон теп ад :*ги дераза ёнида к,имир
этмай утирарди: цуёшнинг сукгги нурлари тушиб,
ловиллаётган ойна унинг к,онсиз юзини акс эттирар-
ди,— гуё у кулаётгандай эди. Эри доимо хиёнат к,илиб
келган муштипар, эртадан-кечгача цисоб-китоб даф-
таридан бошини кутармайдиган бу хотин дераза ол-
дидан бир туда аёллар шах.ватпараст м а х л ук олатини
таёц учига илиб утиш аётганда з^ацицатан х,ам кулгак-
378
дир. Б у^ а^ ш атл и ишни к^рганларнинг аъзойи бадани
муз-муз булиб кетганди. На Маэ, на Этьен ва на бошца
эркаклар аралаш иш га улгурди — цутурган хотинлар-
нинг шиддатли газаби гуё уларни уз жойларига мих-
лаб цуйгандек эди. «Учоц» ца^вахоиаси эшигидан
газабдан ранги оцариб кетган Раснёр ва тааж ж уб-
ланган Захария билан Филоменанинг бошлари кури-
ниб турарди. Цария Улмас бобо билан М ук х;умрай-
ганларича бошларини чайцашарди. Ф ацат тирсаги би
лан Беберни туртиб, Лидияни бошингни кутар, дея
цистаётган Ж анлен цих,илаб куларди. Хотинлар эса
энди орцаларига цайтиб, директор уйининг деразалари
тагидан чопиб утишаётганди. Хонимлар билан ойим-
цизлар дераза цопцоцларининг тирцишларидан цараб
туришарди; улар уй муюлиши орцасида юз берган
воцеаларни яхши кура олмасдилар, бунинг устига
цоронги х,ам тушиб цолганди.
— Таёцлари учидаги ним а?— суради юрак бетлаб
Сесиль.
Люси билан Ж анна бу цуёниинг териси булса ке
рак, дейишди.
— Йуц, й уц,— пичирлади Энбо хоним,— улар, аф-
тидан, колбаса булимини талашибди, шекилли, бу чучца
гуш тига ухш айди.
Ш у ондаёц у сесканиб, тилини тишлаб цолди. Гре
гуар хоним уни тиззаси билан туртиб цуйганди. Ик-
кови х;ам хайратдан огизларини очиб, анграйиб цо
лишганди. Ранглари цув учган цизлар цоройгиликда
кузга чалинмай цолган цонли нарса кетидан бацрайиб
цараш аркан, бошца савол беришмади.
Этьен яна болтани кутарди. Бироц з^амма х,ам бул-
ганича булганди. Мурда йулни т>'сиб, дуконни цуриц-
лаб ётгандай эди. К уплар тисарнлди, Дамма гуё уб-
дон туйиб, тинчиб цолгандек эди. Маэнинг цовогидан
цор ёгарди: цуццисдан кимдир унинг цулогига: «Цоч!»
дея шивирлади. У угирилиб царади-да, доимо эркак-
ларнинг эски курткйсини кийиб юрадиган Катринани
таниди: цизи х,ансирарди, бошдан-оёц цоп-цора эди.
Маэ цизини итариб юборди, унинг гапини зшитгиси
келмай, абжагингни чицариб цуяман, деб пуписа цил
ди. Ш ундан кейин Катрина х,афсаласи пир булиб,
379
цулини силтади, бир лах;за иккиланиб турди-да, та-
ваккал цилиб, Этьен ёнига югуриб келди,
— Цоч, к,оч, ж андарм лар!— деди унга.
Этьен х,ам сукиб, уни х,айдади: Катринанинг тарса-
киси эсига туш иш и билан ёноцлари к,изариб кетди,
Лекин Катрина буш келмади, у Этьенни болтани таш-
лаш га маж бур этиб, гайритабиий бир куч билан йи-
гитни икки куллаб судраб кетди,
— Ж андармлар шу ерда деяпман сенга!.. Цулоц
сол, агар билгинг келса, айтай, бориб уларни бу ёк;ца
бошлаб келган Ш аваль булади. К узим га балодай ку-
ринди, ш у боисдан сенинг олдингга келдим,,. Цоч,
сени цамашларини истамайман.
Тош йул отларнинг огир дукур-дукуридан ларзага
келаётган бир пайтда Катрина Этьенни судраб кетди.
«Ж андармлар! Ж андармлар!» деган цичк;ирик;лар янг
ради. Гуё бурон туриб, кишиларни учириб кетгандай
йул бир неча минут ичида чиннидай тозаланди. И улда
факдт Мегранинг мурдаси цорайиб турарди. «Учоц»
к,ах,вахонаси ёнида ёлгиз Раснёр цолди: у бених^оя
енгил тортиб, цуролнинг енгил галабасидан шодла-
нарди. З^увиллаб долган Монсунинг битта *ам чироц
ёцилмаган жимжит, зич ёпилган дераза к,опцоцлари
орцасида кишилар куркувдан кдлтирашар, к,ора терга
ботиб, бош чик,аришга х.ам чучиш ар эдилар, Текислик
цуюк, к,оронгиликка чумганди: баланд домна ва кокс
печларигина гуё ёнгиндек, фожиали кУкнн ёритарди.
Ж андармлар отларини й^рттиришиб як,инлашарди,
улар зурга к^ринаётган бало-цазодай гуж б^лишиб
посёлкага кириб келишди. Улардан кейин, улар соц-
чилигида нихоят маршьеннлик цандолатчининг изво-
ши цам етиб келди. Аравадан туш ган пазанда йигит
хотиржамлик билан варациларни олиб цуя бошлади.
Do'stlaringiz bilan baham: |