Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

19
III
Semyon’un karısı erkenden ortalığı toparlamıştı. 
Odun kırmış, su getirmiş, çocukların karnını doyur
-
muş, kendisi de bir şeyler atıştırmıştı ve “Ekmeği 
bugün mü yapsam yarın mı yapsam?” diye düşünü
-
yordu. Büyükçe bir somun parçası kalmıştı.
“Eğer Semyon oralarda yemek yemişse akşam 
da fazla yemez, kalan ekmek yarına yeter.” diye dü
-
şünüyordu.
Matryona somun parçasını alıp şöyle bir bak
-
tı, “Bugün ekmek yapmayayım. Unumuz da sadece 
birkaç ekmeklik kaldı. Cumayı çıkarırız kalan unla.” 
diye düşündü.
Ekmeği kaldırdı ve kocasının gömleğini yama
-
mak için masaya oturdu. Matryona bir yandan göm
-
leği yamıyor bir yandan da kocasının gocuk için nasıl 
bir post alacağını düşünüyordu.
“Satıcı onu kandırmasa bari. Benim adam çok 
saf. Kendisi kimseyi kandıramaz ama onu bir ço
-
cuk bile oyuna getirebilir. Sekiz ruble az para değil. 
İyi bir gocuk bile alınabilir. Tabaklanmış olmasa da 
iyice bir gocuk alınır. Geçen kışı ne zor geçirdik go
-
cuksuz! Ne nehre çıkabildim ne de başka bir yere. 
Benim adam avludan dışarı çıkacak olsun, ne var ne 
yok giyinir. Bana giyecek bir şey kalmaz. Hayli oldu 
gideli, gelmesi lazım artık. İçki âlemine takılmış ol
-
masa bari cancağızım!”

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
20
Matryona düşünedursun, sundurmanın basa
-
makları gıcırdamaya başladı, içeriye birisi girdi. 
Matryona iğneyi gömleğe batırıp sofaya çıktı. İki kişi 
geliyordu: Semyon ve yanında da şapkasız ve çizme
-
li bir adam.
Matryona kocasından gelen içki kokusunu he
-
men aldı. “Sahiden de içmiş.” diye düşündü. Kocasını 
kaftansız, sırtında sadece bir ceketle susup ezilip 
büzülürken görünce Matryona’nın kalbi duracakmış 
gibi oldu. Üstelik kocası post falan da almamıştı. 
“Paraları bir ipsizle içkiye yatırmış, bir de adamı tu
-
tup yanında getirmiş.” diye düşündü.
Matryona onları içeri geçirdi, arkalarından 
kendisi de girdi. Adama baktı: Kocasıyla ortaklaşa 
kullandıkları kaftanı giymiş, gençten, zayıf bir ya
-
bancıydı. Kaftanın altında gömlek görünmüyordu, 
şapkası da yoktu. Hiç kıpırdaman, gözlerini dahi 
kaldırmadan öylece dikiliyordu. Matryona, “İyi biri
-
ne benzemiyor, korktuğuna göre.” diye düşündü.
Matryona kaşlarını çattı, sobadan tarafa çekilip 
onları izlemeye başladı.
Semyon kasketini çıkardı, hiçbir şey yokmuş 
gibi sedire oturdu.
-Matryona, sofrayı kursan da yemek mi yesek?”
Matryona bir şeyler homurdandı, sobanın yanın
-
da öylece duruyor, kıpırdamıyordu. Önce birine, son
-
ra diğerine baktı ve sadece başını salladı. Semyon 

---

İnsan Neyle Yaşar?
21
karısının öfkelendiğini gördüyse de yapacağı bir şey 
yoktu: Fark etmemiş gibi yapıp, yolcuyu kolundan 
tuttu.
-Otur kardeş, yemek yiyelim.
Yolcu sedire oturdu.
-Bir şeyler pişirmedin mi?
Matryona’nın öfkesi iyice arttı.
-Pişirdim, ama sana değil. Görüyorum ki aklın 
içkiyle birlikte uçmuş. Post için gittin ama kaftan
-
sız geldin, bir de yanında çıplak bir serseri getirdin. 
Benden sizin gibi ayyaşlara yemek falan yok.
-Yeter Matryona! Boş yere gevezelik etme! Önce 
adamın kimin nesi olduğunu sor…
-Söyle bakalım, paraları nereye soktun?
Semyon elini kaftanın cebine soktu, paraları çı
-
karıp düzeltti.
-İşte paralar. Trifonov para vermedi, yarına söz 
verdi.
Matryona daha da öfkelendi. Kocası post alma
-
dığı gibi ellerindeki tek kaftanı da çıplak bir herife 
giydirmiş, bir de tutup adamı eve getirmişti.
Masadaki parayı kapıp saklamaya götürürken 
kendi kendine konuşuyordu:
-Yemek falan yok. Bütün çıplak ayyaşları doyu
-
ramayız ya.
-Bana bak Matryona, dilini tut biraz. Önce bir 
dinle, ne derler bak…

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
22
-Oldu, sarhoş bir ahmağı dinleyip durayım. Ne 
diye evlendiysem sen gibi bir sarhoşla. Annemin 
verdiği keten bezlerini bile içkiye yatırdın; post al
-
maya diye gittin, içtin geldin.
Semyon karısına içkiye sadece yirmi kapik ya
-
tırdığını anlatmak, adamı nerede bulduğunu söy
-
lemek istediyse de Matryona ona tek kelime dahi 
ettirmedi. Semyon’un ağzından bir şey çıksa karısı 
daha fazlasını söylüyordu. On sene önce ne olduysa 
hepsini bir bir dile getirdi.
Matryona konuştukça konuştu, en sonunda 
Semyon’un üstüne yürüyüp kollarından kavradı.
-Ver ceketimi. Bir tek bu kaldı, bunu da alıp giy
-
din. Ver çabuk, çopur köpek, şeytan görsün yüzünü!
Semyon ceketi çıkarmaya başladı, bir kolunu çı
-
karmıştı ki karısı hızla çekiverdi, ceket dikiş yerle
-
rinden çatırdadı. Matryona ceketi kapıp başına attı 
ve kapıya yöneldi. Dışarı çıkacaktı ama durdu: Hın
-
cını çıkarmak, hem de adamın kimin nesi olduğunu 
öğrenmek istiyordu.

---

İnsan Neyle Yaşar?