Lev nikolayeviÇ tolstoy insan neyle yaşAR? Rusça Aslından Çeviren

16
II
Adama yaklaştı, dikkatle inceledi: Gençten, sa
-
pasağlam biriydi. Bedeninde yara bere görünmüyor
-
du, belli ki çok üşümüş ve korkmuştu. Şapele yaslan
-
mış öylece oturuyordu ve başını kaldırıp Semyon’a 
bakamayacak kadar hâlsiz düşmüştü. Semyon iyice 
yaklaştı ve adam birden kendine gelir gibi oldu. Ba
-
şını kaldırıp gözlerini açtı ve Semyon’a baktı. Sem
-
yon’un bu bakışla adama kanı kaynamıştı. Elindeki 
çizmeleri yere bıraktı, kuşağını çözdü ve çizmelerin 
üzerine bırakıp kaftanını çıkardı.
-Konuşmanın sırası değil. dedi. Şu kaftanı giy 
önce! Haydi!
Semyon adamı dirseklerinden tutup kaldırdı. 
Adam ayağa kalkınca Semyon, adamın temiz, ince 
yapılı bir vücudu; biçimli elleri ve ayakları, doku
-
naklı bir yüzü olduğunu gördü. Kaftanını adamın 
omuzlarına attı, fakat adam kollarını bulamayınca 
Semyon kaftanın kollarını geçirdi. Düzeltip önünü 
kavuşturdu ve kuşağını sıktı.
Başındaki yırtık kasketini de çıkarıp adamın ba
-
şına takmak istedi, fakat kafası üşüyünce, “Benim 
kafam kel, onunsa uzun kıvırcık saçları var.” diye 
düşündü. Kasketini geri taktı. “Şu çizmeleri giydir
-
sem iyi olacak.”
Adamı oturttu ve çizmeleri giydirdikten sonra 
şöyle dedi:

---

İnsan Neyle Yaşar?
17
-İşte oldu, kardeş. Haydi, biraz ısın bakalım. 
Diğer meseleler sonra da çözülür. Yürüyebilecek mi
-
sin? dedi.
Adam ayağa kalkınca Semyon’a minnetle baktı, 
ama hiçbir şey söyleyemedi.
-Ne diye konuşmuyorsun? Kışı burada geçire
-
mezsin. Kafanı sokacak bir yer bulmak lazım. Hay
-
di, takatin yoksa benim değneğime dayan. Davran 
bakalım!
Adam yürümeye başladı. Rahatça yürüyor, geri
-
de kalmıyordu.
Yürürlerken Semyon adama sorular sormaya 
başladı.
-E, nerelisin?
-Buralı değilim.
-Öyle olmalı, buralıları bilirim. Yani buraya, şa
-
pel tarafına nasıl geldin?
-Söyleyemem.
-Birileri kötülük etmiş olmalı?
-Kimse kötülük etmedi. Tanrı cezalandırdı beni.
-Elbette her şey Tanrı’dan, ama yine de barına
-
cak bir yer bulmak lazım. Ne tarafa gitmek istersin?
-Fark etmez.
Semyon hayrete düşmüştü. Adam kötü birine 
benzemiyor ve kibar konuşuyor, ama kendisi ile ilgili 
hiçbir şey söylemiyordu. “Kim bilir başına ne işler 

---

Lev Nikolayeviç Tolstoy
18
geldi?” diye düşünmeye başladı Semyon ve adama 
şöyle dedi:
-O hâlde birlikte benim evime gidelim. Hiç ol
-
mazsa biraz kendini toparlarsın.
Semyon yürüyor, yolcu da geride kalmı
-
yor, Semyon’un yanında yürüyordu. Rüzgâr çıktı, 
Semyon’un gömleğini delip geçiyordu ve içtiği votka
-
nın etkisi yavaş yavaş geçen Semyon üşümeye baş
-
lamıştı. Yürürken burnundan zar zor soluyor, karısı
-
nın ceketine sıkıca sarınıyordu. “Al sana post! Post 
için yola çıktım ama sırtımda kaftanım bile olmadan 
dönüyorum, yanımda da çıplak bir adam.” diye dü
-
şünüyordu. “Matryona bu işe hiç sevinmeyecek!” 
Karısı aklına gelince canı sıkıldı. Ama adama bakıp, 
onun şapelin yanında kendisine bakışını anımsayın
-
ca yüreği ferahladı.

---

İnsan Neyle Yaşar?