Sog’liqni saqlash vazirligi ogohlantiradi

o’zini yaxshi ko’rmagan odamni hech kim 
yaxshi ko’rmaydi
. Odam qalbidagi mehrning bir bo’lagini o’ziga atashi kerak. Chunki 
har birimiz mukammal shaxsmiz – ichimizdagi qalb ana shunday mehribonchilikka 
munosib. 
O’z-o’zini yaxshi ko’rishning xudbinlikka hech bir aloqasi yo’q. Egoist odam o’z 
manfaati uchun boshqalar manfaatidan kechuvchi shaxsdir. Aslida, xudbin odam – o’zini 
eng yomon ko’rguvchilardan yetishib chiqadi. Ular o’zlarini shunchaki baxtli bo’lishga 
noloyiq his etadilar va shuning uchun o’zgalar baxtini tortib olishga yoki yo’qqa 
chiqarishga harakat qiladilar. Bunday odamlarning jazosi o’zi bilan birga – o’zini yomon 
ko’radigan shaxsning hayoti o’z baxti uchun azobli kurashdan boshqa narsa emas. 
O’z-o’zini shartsiz yaxshi ko’rish – o’zini boricha qabul qilish, o’zidan va 
hayotidan mamnun bo’lish demakdir. Siz o’z aqlingiz gaplaridan qat’iy nazar qalbingizni 
seva olsangiz – demak siz o’zingizni sevasiz. 
O’ziga mehr ko’rsatishning belgilari juda oddiy. Agar odam ovqat tanovul 
qilayotganda hech narsaga chalg’imasa, o’zini va yashash joyini ozoda tutsa, o’z vaqtida 

---

 
69 
ishlash va dam olishni bilsa – u o’zini yaxshi ko’ra oladi. Ichki kechinmalarda ham 
bunday odam o’zida ortiqcha aybdorlik tuyg’usini tutib turmaydigan, o’zi va boshqalar 
xatosini oson kechiradigan, o’z hayotidan mamnun yashaydigan bo’ladi. 
Siz o’z sog’lig’ingiz, yashash muhitingiz, xatti-harakatlaringiz va hatto 
kamchiliklaringizni ham yaxshi ko’ring. Tanangiz unga ko’rsatilgan bu mehrdan doim 
tetik va ko’rkam yuradi. Yashash muhitingizdagi odamlar, o’simliklar va hatto jonsiz 
predmetlar ham mehringiz ta’sirini sezadi va shunga monand o’zgaradi. Mehr kuchi bilan 
sog’lig’ingiz mustahkam, chehrangiz ochiq, uyingiz fayzli va hayotingiz yorqin bo’ladi. 
Hech e’tibor berganmisiz – chaqaloq bor xonadon boshqacha fayzli bo’ladi. Chunki 
bu uyda barcha yangi mehmonga shartsiz mehr ko’rsatayotgan bo’ladi – ularning bu 
mehridan uy muhiti to’yingan va tashqaridan kelgan odamni sarhush qiladigan bo’ladi. 
Ammo keyinchalik bola katta bo’ladi, uning yoqimli qiliqlari qatori xarxashasi ham 
chiqadi. Tarbiya va’ji bilan asta sekin atrofdagilarning bolaga bo’lgan shartsiz mehri 
tobelik munosabatiga aylanadi va oiladagi avvalgi fayz biroz yo’qoladi. Katta odamlar 
esa bir-birlariga mudom tobelik orqali munosabatda bo’ladilar. Ular bolalikda olgan 
shartsiz mehrlarini birovga berishni unutib qo’yadilar. Bunda mehr qancha tobelikka 
alishtirilsa, fayz ham shuncha kam bo’ladi. 
Inson hayotini yashab o’tib, bu dunyoni tark etganda – tag’in unga nisbatan shartsiz 
mehr ko’rsatiladi. Uni hamma kechiradi, undan hamma rozi bo’ladi – evaziga hech narsa 
kutmay uni yaxshi xotiralar bilan eslashadi. Ana shuning uchun qabriston ham – eng 
fayzli maskanlardan biri. Bu yerga kelgan odamlar marhum yaqinlariga shartsiz mehr 
tashlab ketishadi – ana shu mehrning kuchi bilan qabriston doim sokin bo’ladi. Ko’nglida 
dardi bor odam qabristonda o’zini yengil his etishi va ko’ngliga xotirjamlikni qaytarishi 
mumkin. 
Atrof dunyoga mehribon bo’lish – katta mehnat talab etadigan yumush emas. Bu 
umuman 
yumush
emas. Aslida, qalbimiz doim mehr ulashishga intilib yashaydi – faqat 
aqlimiz bunda unga to’sqinlik qiladi, xolos. Eski ginalarni eslatib, kibrga berilib, sizni 
muhimlikka tortib u ko’ngil xohishiga bo’ysunmaslikka sizni ko’ndiradi. 
Siz qalbingiz so’ziga ergashing – hech kim va hech narsadan mehringizni ayamang. 
Sizdan taralib turgan mehr yog’dusini dunyo sizga yuz chandon qilib qaytaradi. 
Oddiygina mehr bilan hayotingiz qanchalik o’zgarganini ko’rib, o’zingiz ham hayron 
bo’lasiz. Axir, sizdan nima ketibdi – buni, shunchaki, qilib ko’ring.