Alisher Navoiy 1 library ziyonet uz

Nasoi m  ul -M uhabbat ( I-  qi sm)  
Alisher Navoiy
 
 
38 
library.ziyonet.uz/ 
 
jon fido qilmoq ul ermaskim, gʻazogʻa borgaysen, to seni oʻlturgaylar, uldurki, Haq 
taolo bila jon uchun munozaat qilmagʻaysen. Jon va koʻngul va boshni aning yoʻlida 
qoʻygʻaysen va hanuz oʻzingni muqassir bilgʻaysen, yoʻqki, oz ranjki ondin sanga 
yetushsa, shikoyat qilgʻaysen. 
 
Birav Ruvaymdin soʻrdikim, [ahvoling qanday?]
(3)
. Ul dediki, [kimniki, dini – hoyu-
havas, himmati – dunyo boʻlib, oʻzi–solih taqvodor va pokiza oriflardan boʻlmasa, 
uning holi qanday boʻlishi mumkin?]
(4)
. 
 
Shayx ul-islom Xarrozdin soʻngra Ruvaymni tutubdur va andin soʻngra Junayd bila 
Nuriyni. 
100.
 
Y
USUF B
.
 
H
USAYN 
R
OZIY Q
.
 S
. 
Ikkinchi tabaqadindur. Kuniyati Abu Ya’qub. Ray va Jibolning shayxi erdi. Uz 
zamonida bu toifagʻa imom va tariqi malomat tavrida erdi. Xalqni oʻzidin mutanaffir 
qilmoq va elning qabulin oʻzidin buzmoqda tlohir erdi. Zunnun Misriy shogirdidur va 
Abu Turob Naxshabiy va Yahyo Ma’oz Roziy bila suhbat tutubdur va Abu Said 
Xarroz bila safarda rafiqlik qilibtur va arolarida Junayd bila mukotabot voqe’dur. Uch 
yuz uchda yo toʻrtda dunyodin oʻtubdur. Utar chogʻda dedi: Ilohi, xalqni sanga 
dalolat qildim jahd bila va oʻzumga qila olgancha, jafo qildim.Saning uchun. Meni 
bulardin biriga bagʻishla. 
 
Utgandin soʻngra bu toifadin birov oni voqe’da koʻrub, holin soʻrdi. Dedikim, Haq 
taolo manga ayttikim, ul soʻzni yana ayt! Aytqondin soʻngra ayttikim, sani sanga 
bagʻishladim va oʻzi va oning orosida vosi-ta kelturmadnkim, oning bila bu toifa 
orasida vasila ra vosita oʻzi-oʻqdir. 
 
Yusuf b. Husaynning soʻzidurkim, [barcha yaxshiliklar uyiing ichkarisida, uning 
kaliti tavozu’dir. Barcha yomonliklar ham uy ichkarisida. Uning kaliti, esa, 
takabburlikdir]
(1)
. 
 
Bu faqir oʻzum bu naqlni koshifi ulumi rabboniy Mavlono Muhammad Tabodgoniy 
q. s.dan eshittimkim, Nishoburda soʻfiy bor ermish. Zohidki, safoyi vaqti onga dast 
bergay ermish. Bir doʻsti bor ermish, bozurgon va ul bir safarga mutavajjih ermish. 
Ammo bir turkiyasi bor ermish, jamilakim, oni oʻzi bila elta olmas ermish va 
shaharda dogʻi qoʻyarda hech yerga e’timodi yoʻq ermish. Ul soʻfiyni mu’tamad deb, 
oning qoshida amonat topshurub, safarga bormish. Ul soʻfiy oni koʻrgach, volih 
boʻlib, alqissa safoyi vaqtin barbod bermish. Bu xusronzadaliqdin nodim boʻlib, tavba 
qilib, mashoyix xizmatigʻa borib, oʻz dardin aytib, iturgonining ilojin tilamish. 
Borcha muttafiq oʻtmishlarkim, bizing ilgimizdin kelmas. Magar imom Yusuf b. 
Husayn Roziy bu ishga iloj qilgʻay. Ul soʻfiy Yusuf b. Husayn xizmatigʻa Raygʻa 
borurdin oʻzga chora topmamish. Raygʻa borib, imomni har kimdinki, soʻrmish va 
soʻramish, javob bermishlarki, ul kofur va ul zindiq bila ne ishing bor? Alqissa, bir 
buzuqda imomni topmishkim, parishon zohir bila sochi, tirnogʻi yitilgan, chopon 
kiyib, saru po barahna qibla sari mutavajjix. Qur’on oʻqub, oʻlturub ermish. Muborak 
nazari soʻfiygʻa tushgach, iturgon safoyi vaqti koʻngliga yuzlanmish. Yugurub, 
imomking ayogʻigʻa tushub, savol qilmishki, sanga tengri mundoq biyik martaba 
beribdur. Sen nechuk oʻzungni mundoq jununi besaru polikka solibsanki, seni tilab 

---