Microsoft Word vijdon azobi ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 

59

Bu so'zlar qalbiga qilich bo'lib botdi. Ko'nglini ag'dar ton'ntar qilib yubordi. 

Hamshiraga mo'tirab qaradi. Ne deydi? Nima desa ekan? Zo'rakiroq so'z boshladi: 

- Meni olib ketgani kelishmadi. Bu kecha ham shu yerda yotsam bo'ladimi? Bir 

kechalik ziyoda haq to'layman.  

- Nima hech kimingiz yo'qmi?  

Ichi tuzdek achishdi. Og'rinib javob berdi.  

- Bor, bolalarim bor. Ammo negadir kelishmadi. Bugun chiqishimni bilishmagan 

bo'lishsa kerak. Ertaga kelishar... Telefonlarini bersam...  

Biroq kimning telefonini beradi. So'ng birdan baland ovozda:"Yo'q!"- dedi.  

- Ular mening jon joyimga urdilar. Men sizga Asilamni telefonini beraman. Bolaligidan 

meni yahshi ko'radi. U kelib meni olib ketar... Ertagacha muhlat bering. Ertaga ko'ramiz.  

Qo'llari titrab sumkasidan daftarni olib, Asilaning raqamini berdi. Shom namozidan 

keyin yana joyiga yotdi. Qanday beshafqat damlar uning uchun, o'tishi ham qiyin edi. 

Hamhonasi baribir so'ramasdan turolmadi.  

- Sizni shifohonaga bolalaringiz olib kelishdimi? Bu savol uni boshiga gurzi bo'lib 

tushdi.  

- Yo'q, men bolalarimni o'n yildan beri ko'rmayman. Meni tark etishgan. Aybim Islom 

da'vosini zimmamada deb bilganim.  

- Eringiz bormi?  

- Erim o'lganida men 45 yoshda edim.  

- Ho'sh, uyingiz, pulingiz bormi?  

- Bor edi, hammasi bor edi. Talabalarga, e'tiqodim yo'lida sarfladim.  

Hasta ayol o'rnidan qo'zg'alibroq. Zaynabga achinish bilan qaradi.  

- E'tiborliroq bo'lmadingizmi? Keksayishingizni o'ylab, o'zingizga uy va biroz pulning 

g'amini yeb qo'ysangiz gunoh bo'lardimi?  

Zaynab yana horg'in va og'ir nafas oldi.  

- Gunoh emas, aksincha, Rasulullohning s. a. v. tavsiyalari... Lekin yoshlarning joyi 

yo'q. O'qiyolmasdi ular. Chidayolmadim. Borimni talabalarga sarfladim. Bir uyim, biroz 

pulim bo'lsa edi. Mayli pushaymon emasman. Yuzlab yoshlarga o'qish imkonini berdim.  

Hasta ayol unga yana achinish bilan so'zida davom etdi.  

- Endi kasalhonada garovga qolasizmi?  

- Mayli e'tiqod yo'lidagi mashaqqatlarda ham lazzat bor. Sizning kelib ketuvchingiz 

ko'p ekan, buyursin. Aytganlaringizdan anglaganlarimning hammasi bu dunyolik. Narigi 

dunyoda kelib ketuvchilaringiz bo'lishi uchun yashamabsiz. Oltmishga kirib qo'yibsiz-u, 

hanuz u dunyoni o'ylamabsiz. Men hayrli ishlarda, siz esa dunyo ishlarida ancha oldinga 

ketib qolibmiz.  

Hasta ayol asabiy ming'irladi: 

- Unda shu ko'yi yashashda davom etavering. Sizning yahshiligingiz uchun, sizni deb 

aytyapman.  

- Aytmang. Aytganlaringiz tasalli berish uchun emas, o'tmishdan 

pushaymonlikuyg'otish uchun. Pushaymon emasman. Zotan dunyodan ketishimga 

qancha ham qoldi...  

Ikkovi ham bir-biriga ters o'girilib oldi. Zaynab yashirincha yig'lardi... Huftonga azon 

aytilmasdan uhlab qoldi. Tushida bolalarini, o'zini hafa qilgan qator musulmonlarni 

ko'rdi... . Mahshar kuni emish... Ularni qarshisiga keltirishibdi... G'oyibdan ovoz kelibdi: 

- Bularni taniysanmi? U esa baqirib javob beribdi.  

- Taniyma-a-a-a-an, taniyman.  

O'z ovozidan o'zi uyg'onib ketdi. Ruhidagi dardlari ortgandek bo'ldi, o'rnidan turdi. 

Tahorat olib namoz o'qidi, duolar qildi.  

---

Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li