Vijdon azobi. Amina Shanliko’g’li
www.ziyouz.com kutubxonasi
1
Amina Shanliko'g'li
VIJDON AZOBI
XATO
Mehribon va rahmli Alloh nomi bilan boshlayman!Allohga hamd bo'lsin! Avvalo
sevimli Payg'ambarimiz Muhammad Mustafo s. a. v. ga olu ashoblariga salotu salom
bo'lsin. Sizlarning har biringizga ham alohida - alohida salomlarimni yo'llayman. Ismimni
ochiqchasiga yozishni ma'qul ko'rmadim. Men jurnalingizni o'qib boraman va juda-juda
yoqtiraman. Modomiki o'quvchilar ibrat olsin deya "Vijdon azobi" nomli sahifa berib
borar ekansiz, men ham boshimdan o'tga voqeani bildiray, agar lozim topsangiz
yoritarsiz. Har kim ham menday hato qilishi mumkin. Buni yozishimdan maqsad,
boshqalar - yoshlar johil musulmonlar men qilgan hatoni qaytarmasinlar, bu voqeadan
ibrat olsinlar. Hali sakkiz yoshga to'lmasdan - men erkatoyini go'zal joylar - kengliklarga
qo'yib yubordilar. Lekin bu kengliklarni o'z vahshiylari va bo'rilari bor ekan... . Men ham
bir bechora qo'zichoq edim, turkchani yahshi bilmaganim uchun meni boshlang'ich
maktabga - Turkiyaga jo'natdilar. Turkiyada ikkinchimi, uchunchimi sinfda
o'qiyotganimda olg'ir bo'ri - hotinboz kurdga yo'liqdim va talandim, u mening norasida
va bokira dunyoyimni vayron qilib hayotimdan uzoqlashib ketti. Hali go'dak
bo'lganimdan hech narsani tushunmasdim. Oradan yillar o'tdi. O'n oltiga to'ldim. Unga
bunga aqlim yeta boshladi. O'sha dahshatli kun yodimga tushib doktorga bordim. Men
cuhun isnod bo'ladigan holni eshitib haqiqatni anglab yetgach:" Rabbim, o'lar bo'lsam
o'lib bo'ldim, bundan ko'ra jonimni olsayding, yashamasaydim!" - dedim. Ko'zlaimdan
yoshlar oqar, dugonalarimning tasalli berishlari ham meni ovutolmas edi. Endi
uyimdagilarni yuziga qanday qarayman. Vijdon azobidan ezilar, oshkoru pinhon faryodu
fig'onlar qilardim. Qiyomat kuni mahshargohda Yratgan Egam huzurida gunohlarim
qancha, bilmayman. Ayting, men fohishamanmi yoki bechora qurbon? Yo butog'idan
yulingan aybsiz gul? Allohim meni avf etarmikan? Men o'sha payt hech narsadan
habarsiz, ma'sum go'dak edim, Aziz o'quvchilar, mening bu muhtasar, ammo achchiq
hatot qissamdan hissa chiqarsinlar, ibrat olsinlar, yosh farzandlarini o'zga yerlarga
yubormasinlar, yolg'iz va qarovsiz qoldirmasinlar, deyman. Menga ham kelajakda kimdir
turmush qurishni yaklif etar, tabiiyku, unda javobim "yo'q" bo'ladi. Yana sizlardan
so'rayman: endi ne qilaman? Uydagilar hanuz ahvolimdan habarsiz, bilsalar qay holga
tushaman? Boshi berk ko'chaga kirib qoldim, chiqmoqqa intilaman. Qutila
olarmikanman? Kelajak naslni pok tarbiyalamoqchi onalarga maslahatim -
farzandlaringizni bu zaharli oynai jahonda nari tuting, ehtiyot qiling! Men olti yoshimda
uydagilar uhlagach, ekran qarshidida yarim tungacha o'tirar va razolatni tasvirlovchi turli
filmlarni tomosha qilar, ba'zi narsalarni o'rganar va ashulachi bo'lishni orzu qilardim.
Uyning burchagidagi bu to'rtburchak ofat meni shunday zaharlab qo'ydi. Biz har kun
ko'radigan va odatda o'ziga tortadigan narsalardan o'rnak olamiz va oqibati shunaqa
hunuk bo'lib chiqadi... Gapni cho'zib boshingizni qotirib yuborganim uchun sizlardan uzr
so'rayman. Olmoniyadan, noma'lum mushtariyingiz X. Sh. Aloh rozi bo'lsin.
Javob: Muhatarm singlim! Maktubingizni o'qib ancha mayuslandim. Boshingizdan bir
bor bunday voqea o'tibdi. Afsus buni ortga qaytarib bo'lmaydi. Shunday ekan,
kechmishni emas, kelajakni o'ylash kerak. Bu hodisa norasidalikda o'tgani uchun sizning
aybingiz yo'q, siz yomon ayol ham emassiz. Johil jamiyatning qurbonisiz. tortinmasdan
buni onangizga tushutiring yoki buni boshqalar orqali buni yetkazing. Sizni kelinlikka